Seroxat – e-Recepta Online, Wskazania, Dawkowanie, Ostrzeżenia

Czym jest Seroxat i jak działa?

Seroxat to lek przeciwdepresyjny stosowany u dorosłych w leczeniu zaburzeń nastroju i lękowych, w tym m.in. depresji oraz zaburzeń lękowych o różnym obrazie klinicznym. Zawiera paroksetynę, która należy do selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i poprzez hamowanie transportera serotoniny zwiększa jej stężenie w szczelinie synaptycznej, wspierając regulację nastroju, zmniejszenie lęku i napięcia.

Wskazania do stosowania

• Ciężki epizod depresji.
• Zaburzenie obsesyjno–kompulsyjne (natrętne myśli i/lub kompulsje).
• Zaburzenie lękowe z napadami lęku (z agorafobią lub bez).
• Fobia społeczna (społeczne zaburzenie lękowe).
• Uogólnione zaburzenie lękowe.
• Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD).

Wskazania dotyczą dorosłych.

Skład i postać leku

Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg paroksetyny (w postaci chlorowodorku półwodnego). Tabletki są białe, owalne, dwuwypukłe, z wytłoczonym napisem „SEROXAT 20” lub „20” na jednej stronie i rowkiem dzielącym na drugiej – mogą być dzielone na równe dawki. Lek jest praktycznie „wolny od sodu” (mniej niż 23 mg sodu w tabletce).

Uwaga praktyczna: tabletki należy połykać w całości, popijając wodą; nie rozgryzać, nie kruszyć.

Dawkowanie i sposób stosowania

Seroxat przyjmuje się raz na dobę, rano, najlepiej z posiłkiem (zmniejsza to ryzyko nudności). Dawki modyfikuje wyłącznie lekarz. Poniżej podano typowe zakresy terapeutyczne u dorosłych.

• Depresja: zwykle 20 mg/dobę; przy braku pełnej odpowiedzi można zwiększać o 10 mg w odstępach ocenianych klinicznie, do maks. 50 mg/dobę. Leczenie podtrzymujące co najmniej 6 miesięcy po uzyskaniu poprawy.
• Zaburzenie obsesyjno–kompulsyjne: start 20 mg/d, następnie 40 mg/d (dawka zalecana); u części chorych możliwe zwiększanie do maks. 60 mg/d. Terapia długoterminowa.
• Napady lęku: 10 mg/d w pierwszych dniach, potem stopniowo do 40 mg/d (zalecana); u opornych maks. 60 mg/d. Niska dawka początkowa zmniejsza ryzyko nasilenia lęku na starcie.
• Fobia społeczna, GAD, PTSD: zwykle 20 mg/d; w razie potrzeby można stopniowo zwiększać do maks. 50 mg/d. Skuteczność terapii należy regularnie weryfikować.

Specjalne grupy: osoby w podeszłym wieku — dawki ostrożnie, maks. 40 mg/d; ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) i niewydolność wątroby — zwykle dolny zakres dawek. Dzieci i młodzież <18 lat — nie stosować (brak skuteczności, większe ryzyko zachowań samobójczych).

Pominięcie dawki: przyjmij następną dawkę o zwykłej porze; nie przyjmuj dawki podwójnej.

Odstawianie: nie przerywaj z dnia na dzień. Zwykle dawkę zmniejsza się stopniowo o 10 mg co tydzień. W razie nasilonych objawów odstawiennych lekarz może powrócić do poprzedniej dawki i zwalniać tapering.

Decyzje dotyczące dawki, czasu terapii i modyfikacji leczenia podejmuje lekarz na podstawie odpowiedzi klinicznej i tolerancji.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na paroksetynę lub którykolwiek składnik leku.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (i odpowiednie odstępy czasowe przy zamianie terapii).
• Leczenie tiorydazyną lub pimozydem (ryzyko ciężkich zaburzeń rytmu serca).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych — największe na początku leczenia i po zmianach dawki; ścisła obserwacja, zwłaszcza u osób <25 lat i z takim ryzykiem w wywiadzie.
• Akatyzja / niepokój ruchowy — częściej w pierwszych tygodniach; zwiększenie dawki może nasilać objawy.
• Zespół serotoninowy lub objawy jak w złośliwym zespole neuroleptycznym — ryzyko rośnie przy kojarzeniu z innymi lekami serotoninergicznymi; w razie gorączki, sztywności mięśni, splątania, pobudzenia natychmiastowa konsultacja.
• Mania/hipomania — w razie wejścia w fazę maniakalną lek odstawić.
• Drgawki — lek odstawić, jeśli wystąpi napad.
• Wydłużenie repolaryzacji komór w EKG — ostrożnie u chorych z chorobami serca, bradykardią, zaburzeniami elektrolitowymi, wrodzonym/rodzinnym wydłużeniem repolaryzacji; rozważyć EKG i korekcję hipokaliemii/hipomagnezemii.
• Krwawienia — wybroczyny, plamica, krwawienia z przewodu pokarmowego i dróg rodnych; ryzyko większe z lekami przeciwzakrzepowymi, przeciwpłytkowymi i NLPZ. Leki SSRI/SNRI mogą zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego.
• Hiponatremia — głównie u osób starszych, przy diuretykach, marskości wątroby.
• Jaskra z wąskim kątem — możliwe rozszerzenie źrenic i wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.
• Cukrzyca — możliwe zmiany kontroli glikemii; ostrożnie także przy jednoczesnej terapii prawastatyną (możliwy wzrost glikemii).
• Padaczka — zwiększona ostrożność; ograniczone doświadczenie z równoległym ECT.
• Skład: produkt jest „wolny od sodu”.

Interakcje z innymi lekami

Bezwzględnie przeciwwskazane: inhibitory MAO (w tym moklobemid, linezolid, błękit metylenowy), tiorydazyna, pimozyd.

Leki serotoninergiczne (np. tryptany, tramadol, buprenorfina, lit, inne SSRI/SNRI, TLPD, tryptofan, ziele dziurawca, fentanyl) — ryzyko zespołu serotoninowego; unikać samodzielnych skojarzeń.

Leki wydłużające repolaryzację komór (część neuroleptyków, niektóre antybiotyki i przeciwarytmiczne klasy Ia/III) — zwiększone ryzyko groźnych arytmii; łączenie wymaga oceny ryzyka i nadzoru (EKG).

Hamowanie CYP2D6 przez paroksetynę — możliwość zwiększenia stężeń leków – m.in. TLPD (klomipramina, dezypramina, nortryptylina), niektóre neuroleptyki (perfenazyna, rysperydon, tiorydazyna), atomoksetyna, przeciwarytmiczne klasy 1c (flekainid, propafenon), metoprolol (szczególnie w niewydolności serca — niezalecane skojarzenie).

Tamoksyfen — paroksetyna (silny inhibitor CYP2D6) może zmniejszać stężenie endoksyfenu; jeśli to możliwe, unikać takiego połączenia.

Antykoagulanty i leki przeciwpłytkowe / NLPZ — zwiększenie ryzyka krwawienia; konieczny nadzór kliniczny.

Induktory enzymatyczne (karbamazepina, ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina) — mogą zmniejszać stężenie paroksetyny; dawkę ustala się wg efektu klinicznego. Fozamprenawir/rytonawir — istotnie obniża stężenie paroksetyny.

Procyklidyna — możliwe nasilenie działań antycholinergicznych (rozważyć zmniejszenie dawki procyklidyny).

Środki zwiotczające (miwakurium, suksametonium) — możliwe wydłużenie bloku nerwowo–mięśniowego.

Alkohol — nie zaleca się łączenia (może nasilać objawy choroby i działania niepożądane).

Zawsze poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach i suplementach, w tym ziołowych.

Ciąża, karmienie piersią i płodność

• Ciąża: dane epidemiologiczne sugerują nieznacznie zwiększone ryzyko wad serca (przy ekspozycji w I trymestrze), a przy stosowaniu pod koniec ciąży — zwiększenie ryzyka krwotoku poporodowego i możliwość przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. U noworodków narażonych w III trymestrze mogą wystąpić objawy zaburzeń adaptacyjnych (np. trudności z oddychaniem, problemy z karmieniem, drżenia, zaburzenia napięcia mięśni). Stosować tylko, gdy korzyści przeważają ryzyko; nie odstawiać gwałtownie.
• Karmienie piersią: paroksetyna przenika do mleka w niewielkich ilościach; decyzja o kontynuacji karmienia lub leczenia należy do lekarza.
• Płodność: opisywano wpływ na parametry nasienia w badaniach; znaczenie kliniczne u ludzi niepewne.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Możliwe są zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia. Do czasu poznania swojej reakcji na lek nie prowadź pojazdów i nie obsługuj maszyn.

Możliwe działania niepożądane

Częste: nudności, biegunka lub zaparcia, suchość w ustach, senność lub bezsenność, zawroty głowy, pocenie się, drżenia, ból głowy, zmniejszenie apetytu. Możliwe są także objawy po nagłym odstawieniu (zawroty, parestezje, intensywne sny, niepokój, nudności, drżenia, potliwość); dlatego lek odstawia się stopniowo.

Istotne klinicznie: zaburzenia rytmu serca u predysponowanych (zwłaszcza przy lekach wydłużających repolaryzację komór lub zaburzeniach elektrolitowych), krwawienia (w tym z przewodu pokarmowego), hiponatremia, drgawki, akatyzja, zespół serotoninowy w niekorzystnych skojarzeniach lekowych, zaburzenia czynności wątroby (wzrost enzymów, rzadko zapalenie), reakcje nadwrażliwości. W trakcie leczenia i krótko po jego rozpoczęciu należy zachować czujność na pogorszenie nastroju i pojawienie się myśli samobójczych.

Inne: mogą wystąpić zaburzenia czynności seksualnych; w części przypadków utrzymują się po odstawieniu leku.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Przechowywanie

Przechowuj w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w oryginalnym opakowaniu. Nie stosuj po upływie terminu ważności. Leków nie wyrzucaj do kanalizacji ani domowych koszy — zapytaj farmaceutę o bezpieczną utylizację.

Jak uzyskać e-receptę na Seroxat w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl
Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny
Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie
Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem
Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania

Najczęściej zadawane pytania

Podsumowanie

Seroxat (paroksetyna) to lek z grupy SSRI stosowany u dorosłych w depresji i wybranych zaburzeniach lękowych. Wymaga stopniowego wprowadzania (zwłaszcza w napadach lęku), regularnej oceny skuteczności i ostrożności przy interakcjach oraz odstawianiu. Czujność na działania niepożądane — w tym zaburzenia krwawienia, zaburzenia rytmu serca u predysponowanych i objawy zespołu serotoninowego — poprawia bezpieczeństwo terapii.

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.