Prefaxine – e-Recepta Online, Interakcje, Ostrzeżenia, Dawkowanie

Czym jest Prefaxine i jak działa?

Prefaxine to kapsułki o przedłużonym uwalnianiu zawierające wenlafaksynę – lek przeciwdepresyjny z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Wenlafaksyna zwiększa dostępność tych neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym, co sprzyja poprawie nastroju, zmniejszeniu lęku oraz redukcji objawów somatycznych towarzyszących zaburzeniom lękowym. Postać o przedłużonym uwalnianiu umożliwia przyjmowanie raz na dobę i stabilniejsze stężenia leku w organizmie, co przekłada się na bardziej równomierne działanie w ciągu dnia.

Wskazania do stosowania

• Leczenie epizodów dużej depresji u dorosłych; również zapobieganie nawrotom po uzyskaniu poprawy.
• Uogólnione zaburzenia lękowe.
• Fobia społeczna.
• Lęk napadowy (z agorafobią lub bez).

Skład, postać i opakowanie

Prefaxine jest dostępny w kapsułkach o przedłużonym uwalnianiu w trzech mocach: 37,5 mg, 75 mg oraz 150 mg wenlafaksyny (w postaci chlorowodorku). Kapsułki należy połykać w całości – wewnątrz znajdują się tabletki powlekane/granulki, które uwalniają substancję czynną stopniowo w przewodzie pokarmowym.

Produkt zawiera znikomą ilość sodu (poniżej progu, który ma znaczenie dietetyczne); praktycznie uznaje się go za wolny od sodu.

Dawkowanie i sposób przyjmowania

Lek przyjmuje się raz na dobę, najlepiej podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze. Kapsułek nie należy otwierać, kruszyć, żuć ani rozpuszczać. Poniższe schematy są przykładowe – ostateczna dawka należy do lekarza i jest dostosowywana indywidualnie.

Zalecane dawki u dorosłych

• Epizod dużej depresji: na początku zwykle 75 mg raz na dobę. W razie niewystarczającej odpowiedzi dawkę można zwiększać stopniowo (co około dwa tygodnie lub rzadziej), maksymalnie do 375 mg na dobę.
• Uogólnione zaburzenia lękowe: zwykle 75 mg raz na dobę; jeśli to konieczne, lekarz może podnieść dawkę stopniowo do 225 mg na dobę.
• Fobia społeczna: najczęściej 75 mg raz na dobę. U niektórych pacjentów rozważa się zwiększenie do 225 mg na dobę, gdy odpowiedź jest niewystarczająca.
• Lęk napadowy: początkowo 37,5 mg raz na dobę przez 7 dni, następnie 75 mg raz na dobę. Jeśli potrzeba, dawkę zwiększa się stopniowo do 225 mg na dobę.

Grupy szczególne

• Osoby w podeszłym wieku: co do zasady nie wymaga się modyfikacji dawki tylko ze względu na wiek, jednak warto rozpoczynać od najmniejszej skutecznej dawki i uważnie obserwować tolerancję.
• Zaburzenia czynności nerek: przy łagodnych i umiarkowanych zaburzeniach zwykle bez konieczności zmiany dawki; w ciężkich zaburzeniach oraz u chorych dializowanych dawkę zmniejsza się zazwyczaj o połowę.
• Zaburzenia czynności wątroby: w łagodnych i umiarkowanych zaburzeniach dawkę zwykle zmniejsza się o około połowę; w ciężkich – konieczna szczególna ostrożność i większa redukcja.
• Dzieci i młodzież poniżej 18 lat: nie zaleca się stosowania.

Odstawianie leku

Nie należy przerywać terapii nagle. Dawkę zmniejsza się stopniowo przez co najmniej 1–2 tygodnie, a w razie potrzeby dłużej. Zbyt szybkie odstawienie może wywołać zawroty głowy, zaburzenia czucia (mrowienia, uczucie „przepływu prądu”), niepokój, zaburzenia snu, nudności, drżenie, ból głowy czy objawy grypopodobne. Jeśli dolegliwości są nasilone, lekarz może czasowo wrócić do poprzedniej dawki i zaplanować wolniejszą redukcję.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na wenlafaksynę lub którykolwiek składnik leku.
• Jednoczesne stosowanie z nieodwracalnymi inhibitorami MAO oraz okres 14 dni po ich odstawieniu. Po zakończeniu terapii wenlafaksyną należy odczekać co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem nieodwracalnego inhibitora MAO.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych: szczególnie na początku leczenia i po zmianie dawki. Wskazana ścisła kontrola, zwłaszcza u osób młodych dorosłych oraz z takim wywiadem.
• Zespół serotoninowy lub objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny: możliwe zwłaszcza przy łączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi (np. SSRI, SNRI, tryptany, tramadol, lit, ziele dziurawca). W razie podejrzenia – pilny kontakt z lekarzem i odstawienie leku.
• Ciśnienie tętnicze i tętno: wenlafaksyna może podnosić ciśnienie i przyspieszać akcję serca w sposób zależny od dawki; konieczne jest regularne monitorowanie.
• Choroby serca i zaburzenia rytmu: notowano zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza po przedawkowaniu lub u osób z czynnikami ryzyka. Ostrożność u pacjentów po świeżym zawale, z niewyrównaną niewydolnością serca, z wolną akcją serca oraz przy niskim potasie i magnezie.
• Drgawki: w razie napadu drgawkowego leczenie należy przerwać; ostrożność u osób z padaczką.
• Jaskra z wąskim kątem przesączania: lek może rozszerzać źrenice – konieczna czujność u osób predysponowanych.
• Hiponatremia / SIADH: częściej u osób w podeszłym wieku, odwodnionych lub przy diuretykach.
• Krwawienia: leki z tej grupy mogą zwiększać skłonność do krwawień skórnych i z błon śluzowych; należy zachować ostrożność podczas leczenia przeciwkrzepliwego lub przeciwpłytkowego oraz z NLPZ.
• Wzrost stężenia cholesterolu: przy dłuższej terapii rozważyć okresowe badania.
• Mania/hipomania, zachowania agresywne: możliwe zwłaszcza na początku leczenia lub przy zmianach dawek – wymaga obserwacji.
• Akatyzja / niepokój psychoruchowy: najczęściej w pierwszych tygodniach terapii; zwiększanie dawki może nasilać objawy.
• Suchość w ustach: może sprzyjać próchnicy – zadbaj o higienę jamy ustnej.
• Cukrzyca: możliwe zmiany kontroli glikemii; czasem potrzebna modyfikacja dawek leków przeciwcukrzycowych.
• Badania przesiewowe moczu: możliwe fałszywie dodatnie wyniki testów na fencyklidynę i amfetaminę; testy potwierdzające rozstrzygają wątpliwości.
• Zaburzenia funkcji seksualnych: mogą wystąpić i w niektórych przypadkach utrzymywać się po odstawieniu.

Interakcje z innymi lekami

Przed terapią poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach (również bez recepty i ziołowych). Szczególnie istotne interakcje obejmują:

• Inhibitory MAO: nie łączyć; konieczne są odpowiednie odstępy czasowe (co najmniej 14 dni po nieodwracalnym MAO, co najmniej 7 dni po wenlafaksynie).
• Leki serotoninergiczne: SSRI/SNRI, tryptany, lit, tramadol, metadon, tapentadol, petydyna, dekstrometorfan, buprenorfina, fentanyl, ziele dziurawca, tryptofan – ryzyko zespołu serotoninowego.
• Leki, które mogą zaburzać rytm serca: wybrane leki przeciwarytmiczne (np. chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid), niektóre przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna), antybiotyki makrolidowe i chinolonowe (np. erytromycyna, moksyfloksacyna) oraz część leków przeciwhistaminowych – takich skojarzeń należy unikać, jeśli to możliwe.
• Silne inhibitory CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, worykonazol, klarytromycyna, rytonawir i inne leki „–azolowe” lub niektóre antyretrowirusowe) – mogą zwiększać stężenie wenlafaksyny i jej metabolitu; wymagana ostrożność.
• Haloperydol, rysperydon, imipramina, metoprolol: obserwowano zmiany ekspozycji – konieczna kontrola kliniczna.
• Alkohol: nie zaleca się spożywania w trakcie terapii.

Ciąża, karmienie i płodność

Ciąża: stosowanie wymaga indywidualnej oceny korzyści i ryzyka. Leki z grupy SSRI/SNRI przyjmowane pod koniec ciąży wiązano z ryzykiem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka oraz z objawami adaptacyjnymi u dziecka (np. zaburzenia oddychania, trudności w karmieniu, pobudzenie). Odnotowano także zwiększone ryzyko krwotoku poporodowego u matki.

Karmienie piersią: wenlafaksyna przenika do mleka; lekarz może zalecić przerwanie karmienia lub wybór innego leczenia – decyzja zależy od sytuacji klinicznej.

Płodność: brak danych o trwałym niekorzystnym wpływie u ludzi; mogą występować zaburzenia funkcji seksualnych w trakcie terapii.

Prowadzenie pojazdów

Do czasu poznania indywidualnej reakcji na leczenie nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Wenlafaksyna może powodować zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia.

Przechowywanie

• Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• Przechowywać w oryginalnym opakowaniu; chronić przed wilgocią.
• Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu.

Możliwe działania niepożądane

Działania niepożądane najczęściej pojawiają się w pierwszych tygodniach terapii i zwykle słabną w miarę kontynuacji. Do częstych należą: nudności, bóle głowy, zaburzenia snu (bezsenność lub senność), zawroty głowy, suchość w ustach, zwiększona potliwość, zaparcia lub biegunka, zmniejszenie łaknienia, uczucie niepokoju oraz zaburzenia seksualne. Odnotowywano także wzrost ciśnienia tętniczego i przyspieszenie tętna, wysypkę, świąd, parestezje, drżenia, kołatania serca, a rzadziej napady drgawkowe, hiponatremię, zaburzenia widzenia, krwawienia z błon śluzowych i skóry oraz ciężkie reakcje nadwrażliwości. W razie kołatań serca, zasłabnięć, nasilonych wysypek pęcherzowych lub objawów sugerujących zespół serotoninowy należy pilnie skontaktować się z lekarzem.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Jak uzyskać e-receptę na Prefaxine w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl

Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny

Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie

Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem

Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania.

Najczęściej zadawane pytania

Podsumowanie

Prefaxine (wenlafaksyna w kapsułkach o przedłużonym uwalnianiu) jest skuteczną opcją terapeutyczną w depresji oraz wybranych zaburzeniach lękowych. Jednodawkowy schemat sprzyja regularności stosowania, a działanie obejmuje zarówno objawy nastroju, jak i lęku. Bezpieczne leczenie wymaga indywidualnego doboru dawki, czujności na interakcje i działania niepożądane oraz rozważnego, stopniowego zakończenia terapii.

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.