Paroxetine Aurovitas – e-Recepta Online, Wskazania, Ostrzeżenia

Czym jest Paroxetine Aurovitas i jak działa?

Paroxetine Aurovitas to lek przeciwdepresyjny stosowany u dorosłych w leczeniu depresji oraz wybranych zaburzeń lękowych i związanych ze stresem.

Zawiera paroksetynę – selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Poprzez hamowanie transportera serotoniny zwiększa jej stężenie w obrębie synaps mózgowych, co sprzyja stabilizacji nastroju, zmniejszeniu lęku i napięcia. Po podaniu doustnym paroksetyna dobrze się wchłania; metabolizowana jest głównie w wątrobie (udział cytochromu P-450, zwłaszcza CYP2D6), a stan stacjonarny zwykle uzyskuje się po 1–2 tygodniach. Właściwości farmakokinetyczne są częściowo nieliniowe (przy większych dawkach rośnie biodostępność), co uwzględnia się przy modyfikacjach dawki.

Wskazania do stosowania

• Ciężki epizod depresji.
• Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (natrętne myśli i/lub kompulsje).
• Zaburzenie lękowe z napadami lęku (z agorafobią lub bez).
• Fobia społeczna (społeczne zaburzenie lękowe).
• Zaburzenie lękowe uogólnione (GAD).
• Zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD).

Wskazania dotyczą dorosłych.

Skład i postać leku

• Substancja czynna: paroksetyna 20 mg (w postaci chlorowodorku półwodnego) w każdej tabletce powlekanej.
• Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza (ok. 10 mg/tabletkę).
• Wygląd: tabletki białe lub prawie białe, o kształcie kapsułki, obustronnie wypukłe; z wytłoczoną liczbą „56” po jednej stronie oraz literą „C” i rowkiem dzielącym po drugiej. Można je dzielić na równe dawki.
• Zawartość sodu: mniej niż 23 mg/tabletkę – produkt jest uznawany za „wolny od sodu”.

Ważne dla osób z nietolerancjami: ze względu na laktozę lek nie jest odpowiedni dla pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami tolerancji cukrów (np. wrodzona nietolerancja galaktozy, całkowity niedobór laktazy, zespół złego wchłaniania glukozy–galaktozy).

Dawkowanie i sposób stosowania

Paroxetine Aurovitas przyjmuje się raz na dobę, rano, najlepiej podczas posiłku. Tabletkę należy połykać bez rozgryzania. Dawkę i czas terapii ustala lekarz; niżej przedstawiono typowe zakresy dla dorosłych.

• Depresja: zwykle 20 mg/dobę. W razie niewystarczającej odpowiedzi można zwiększać o 10 mg, maks. do 50 mg/dobę. Leczenie podtrzymujące co najmniej 6 miesięcy po uzyskaniu remisji.
• OCD: dawka docelowa 40 mg/dobę (rozpocząć od 20 mg/d, następnie zwiększać o 10 mg). U części chorych możliwe zwiększenie do 60 mg/dobę. Terapia długoterminowa.
• Napady lęku: rozpocząć od 10 mg/dobę, następnie stopniowo do 40 mg/dobę. U opornych możliwe zwiększenie do 60 mg/dobę. Niższa dawka początkowa zmniejsza ryzyko przejściowego nasilenia lęku na starcie.
• Fobia społeczna, GAD, PTSD: zwykle 20 mg/dobę; w przypadku braku pełnej odpowiedzi można zwiększać o 10 mg do maks. 50 mg/dobę. Skuteczność leczenia okresowo weryfikować.

Specjalne grupy: podeszły wiek — zwykle ≤40 mg/dobę (nie przekraczać 40 mg/d); ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) oraz niewydolność wątroby — stosować dolny zakres dawek. Dzieci i młodzież <18 lat — nie stosować (brak skuteczności, większe ryzyko niepożądanych zachowań).

Pominięcie dawki: przyjmij kolejną dawkę o zwykłej porze. Nie stosuj dawki podwójnej.

Odstawianie: nie przerywaj z dnia na dzień. Zwykle zmniejsza się dawkę o 10 mg na tydzień; w razie silnych objawów odstawiennych lekarz może powrócić do poprzedniej dawki i zwolnić tempo redukcji.

Plan dawkowania i czas terapii każdorazowo określa lekarz prowadzący na podstawie odpowiedzi klinicznej i tolerancji.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na paroksetynę lub którykolwiek składnik leku.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO (w tym moklobemid, linezolid, błękit metylenowy); wymagane odpowiednie odstępy czasowe przy zamianie terapii.
• Leczenie tiorydazyną lub pimozydem (zwiększone ryzyko ciężkich zaburzeń rytmu serca).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych — największe na początku leczenia i po zmianach dawki; ścisła obserwacja, zwłaszcza u osób <25 lat i z takim ryzykiem w wywiadzie.
• Akatyzja (niepokój ruchowy) — częściej w pierwszych tygodniach; zwiększanie dawki może nasilać objawy.
• Zespół serotoninowy lub objawy podobne do złośliwego zespołu neuroleptycznego — ryzyko rośnie przy łączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi (np. tryptany, tramadol, buprenorfina, lit, inne SSRI/SNRI, TLPD, ziele dziurawca); w razie gorączki, sztywności mięśni, splątania, pobudzenia — pilna konsultacja.
• Mania/hipomania — w razie wejścia w fazę maniakalną lek odstawić.
• Drgawki — paroksetynę odstawić w razie napadu; ostrożnie u chorych na padaczkę. Doświadczenie z równoległym ECT ograniczone.
• Wydłużenie repolaryzacji komór w EKG — opisywano przypadki; zachować ostrożność u pacjentów z chorobami serca, bradykardią, zaburzeniami elektrolitowymi, rodzinnym wydłużeniem repolaryzacji oraz przy lekach, które ją wydłużają; rozważyć EKG i korekcję hipokaliemii/hipomagnezemii.
• Krwawienia — wybroczyny, plamica, krwawienia z przewodu pokarmowego i dróg rodnych; ostrożnie z antykoagulantami, lekami przeciwpłytkowymi i NLPZ. SSRI/SNRI mogą zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego.
• Hiponatremia/SIADH — częściej u osób starszych, odwodnionych, z marskością lub przy diuretykach; zwykle ustępuje po odstawieniu.
• Jaskra z wąskim kątem przesączania — możliwa mydriaza i wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.
• Cukrzyca — możliwe zmiany kontroli glikemii; opisywano zwiększenie glikemii przy jednoczesnym stosowaniu z prawastatyną (możliwa modyfikacja terapii przeciwcukrzycowej).
• Skład — lek zawiera laktozę; produkt jest „wolny od sodu”.

Zawsze poinformuj lekarza o chorobach współistniejących, wszystkich przyjmowanych lekach i suplementach (także ziołowych) oraz o używkach.

Interakcje z innymi lekami

Bezwzględnie przeciwwskazane: inhibitory MAO; tiorydazyna i pimozyd (ryzyko ciężkich arytmii w związku z wydłużeniem repolaryzacji komór w EKG).

Leki wydłużające repolaryzację komór (m.in. niektóre przeciwarytmiczne kl. Ia/III, część neuroleptyków, TLPD, makrolidy dożylne, fluorochinolony, leki p/malaryczne, niektóre przeciwhistaminowe) — unikać skojarzeń lub prowadzić je jedynie przy ścisłej ocenie ryzyka i nadzorze (EKG).

Inne leki serotoninergiczne (inne SSRI/SNRI, TLPD, lit, tryptany, tramadol, ziele dziurawca, petydyna, buprenorfina, linezolid, błękit metylenowy) — wzrost ryzyka zespołu serotoninowego; łączenie wyłącznie z uzasadnionych wskazań.

Hamowanie CYP2D6 przez paroksetynę — możliwość zwiększenia stężeń m.in. trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (klomipramina, dezypramina, nortryptylina), niektórych neuroleptyków (perfenazyna, rysperydon, tiorydazyna przeciwwskazana), przeciwarytmicznych kl. 1c (flekainid, propafenon), metoprololu (szczególnie w niewydolności serca — skojarzenie niezalecane) oraz atomoksetyny.

Tamoksyfen — paroksetyna (silny inhibitor CYP2D6) może zmniejszać stężenie endoksyfenu, aktywnego metabolitu; jeśli to możliwe, unikać takiego połączenia.

Induktory enzymatyczne (karbamazepina, ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina) oraz fozamprenawir/rytonawir — mogą zmniejszać stężenie paroksetyny; dawkę ustala się wg efektu klinicznego.

Procyklidyna — możliwe nasilenie działań antycholinergicznych (rozważyć zmniejszenie dawki procyklidyny).

Antykoagulanty/przeciwpłytkowe i NLPZ — zwiększenie ryzyka krwawień (w tym wzrost INR przy warfarynie) — konieczna ostrożność i nadzór.

Alkohol — nie zaleca się łączenia (może nasilać działania niepożądane i zaburzać ocenę sytuacji).

Środki zwiotczające (miwakurium, suksametonium) — możliwe wydłużenie bloku nerwowo-mięśniowego (zmniejszenie aktywności cholinesterazy osoczowej przez SSRI).

Zawsze poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych produktach — także OTC i ziołowych.

Ciąża, karmienie piersią i płodność

• Ciąża: część danych epidemiologicznych wskazuje na nieznacznie zwiększone ryzyko wad serca (przy ekspozycji w I trymestrze). Stosowanie w późnej ciąży może wiązać się z zaburzeniami adaptacyjnymi u noworodka (np. zaburzenia oddychania i karmienia, drżenia, wahania napięcia mięśni) oraz zwiększeniem ryzyka krwotoku poporodowego; nie można wykluczyć ryzyka przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Lek stosować tylko, gdy korzyści przewyższają ryzyko; unikać gwałtownego odstawienia w ciąży.
• Karmienie piersią: do mleka przenika niewielka ilość paroksetyny; decyzję o kontynuacji karmienia lub leczenia podejmuje lekarz po ocenie korzyści i ryzyka.
• Płodność: opisywano przemijający wpływ SSRI (w tym paroksetyny) na parametry nasienia; znaczenie kliniczne u ludzi nie jest jednoznaczne.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Choć paroksetyna nie zaburza istotnie funkcji psychomotorycznych, możliwe są zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia. Do czasu poznania indywidualnej reakcji na lek nie prowadź pojazdów i nie obsługuj maszyn.

Przedawkowanie, pominięcie dawki, odstawianie

Przedawkowanie

Objawy mogą obejmować nudności, zawroty głowy, drżenia, senność aż do zaburzeń świadomości, wahania ciśnienia, zaburzenia rytmu serca, gorączkę i mimowolne skurcze mięśni. Postępowanie: pilna pomoc medyczna; leczenie objawowe i monitorowanie funkcji życiowych. Można rozważyć węgiel aktywowany we wczesnej fazie.

Pominięcie dawki

Jeśli pominiesz dawkę, nie stosuj dawki podwójnej. Przyjmij kolejną tabletkę o zwykłej porze.

Odstawianie

Po nagłym przerwaniu częste są objawy odstawienne (zawroty, parestezje „prądy”, intensywne sny/bezsenność, niepokój, nudności, drżenia, potliwość, bóle głowy, chwiejność emocjonalna). Zwykle przemijają, lecz mogą utrzymywać się dłużej; redukuj dawkę stopniowo zgodnie z zaleceniami lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Bardzo często/często: nudności, suchość w ustach, senność lub bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, ziewanie, drżenia, pocenie się, zmniejszenie apetytu, zwiększenie stężenia cholesterolu, biegunka lub zaparcia, wymioty, niestrawność; niekiedy kołatania serca, zaczerwienienie, uczucie zmęczenia.

Inne zgłaszane: akatyzja, niepokój, drażliwość, zaburzenia snu (w tym koszmary), bruksizm; drgawki (rzadko), objawy pozapiramidowe; hiponatremia/SIADH; zaburzenia rytmu serca u predysponowanych; wahania ciśnienia (w tym niedociśnienie ortostatyczne); krwawienia (skórne, z przewodu pokarmowego, z dróg rodnych); zaburzenia wątroby (wzrost enzymów, zapalenie, rzadko niewydolność, żółtaczka); mydriaza i zaostrzenie jaskry wąskiego kąta; wysypka, świąd, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, rzadko ciężkie reakcje skórne (np. zespół Stevensa–Johnsona); bóle mięśni i stawów; zaburzenia oddawania moczu (zatrzymanie/nietrzymanie); zaburzenia czynności seksualnych. Po nagłym przerwaniu leczenia — patrz sekcja o odstawianiu.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Przechowywanie

Przechowuj w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w oryginalnym opakowaniu. Nie stosuj po upływie terminu ważności. Niewykorzystanych tabletek nie wyrzucaj do kanalizacji ani domowego kosza — zapytaj farmaceutę o bezpieczną utylizację.

Jak uzyskać e-receptę na Paroxetine Aurovitas w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl
Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny
Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie
Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem
Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania

Najczęściej zadawane pytania

Podsumowanie

Paroxetine Aurovitas (paroksetyna) to SSRI o potwierdzonej skuteczności w depresji oraz wybranych zaburzeniach lękowych i pourazowych u dorosłych. Bezpieczeństwo terapii zwiększa ostrożne wprowadzanie i modyfikacje dawek, uwzględnienie kluczowych interakcji (m.in. MAO, leki wydłużające repolaryzację komór w EKG, tamoksyfen, antykoagulanty/NLPZ) oraz stopniowe odstawianie leku, aby ograniczać dolegliwości odstawienne. Stała obserwacja nastroju na początku leczenia pomaga wcześnie wychwycić niepokojące objawy.

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.