Lerivon – e-Recepta, Skład, Skutki Uboczne, Jak Uzyskać Online?

e-Recepta na Lerivon

Zamów konsultację online z możliwością uzyskania e-recepty na lek Lerivon.

Zamów teraz za 49 zł

Czym jest Lerivon i jak działa?

Lerivon to lek przeciwdepresyjny stosowany w leczeniu objawów depresyjnych, ceniony również za działanie uspokajające i poprawiające sen (szczególnie u pacjentów z lękiem i bezsennością towarzyszącymi depresji).

Zawiera mianserynę — związek z grupy piperazynoazepin (tetracykliczny lek przeciwdepresyjny), który nasila przekaźnictwo noradrenergiczne poprzez blokowanie receptorów alfa-2 oraz wpływ na receptory serotoninowe. Działanie uspokajające wynika głównie z blokowania receptorów histaminowych H1. Farmakokinetycznie: dobrze wchłania się po podaniu doustnym, stan stacjonarny osiąga w ok. 6 dni, a długi okres półtrwania (ok. 21–61 h) umożliwia dawkowanie raz na dobę.

Wskazania do stosowania

Leczenie objawów depresyjnych o różnym podłożu u dorosłych, gdy wskazane jest leczenie farmakologiczne. Z uwagi na profil działania (uspokojenie, poprawa snu) lek bywa szczególnie przydatny w depresji z towarzyszącą bezsennością i lękiem.

Uwaga: produktu nie stosuje się rutynowo u dzieci i młodzieży <18 lat.

Skład i postać leku

• Substancja czynna: mianseryny chlorowodorek.
• Moc i postać: tabletki powlekane 10 mg, 30 mg, 60 mg.
• Substancje pomocnicze (rdzeń/otoczka m.in.): skrobia ziemniaczana, wapnia wodorofosforan dwuwodny, metyloceluloza, krzemionka koloidalna bezwodna, stearynian magnezu; w otoczce: hypromeloza, makrogol 8000, dwutlenek tytanu (E171).
• Wygląd: 10 mg — tabletki okrągłe, wypukłe; 30 mg i 60 mg — owalne, podzielne; na jednej stronie nadruk „Organon”, na drugiej kod serii/mocy.

Dawkowanie i sposób stosowania

Tabletki przyjmować doustnie, popijając płynem, najlepiej raz na dobę wieczorem (korzystny wpływ na sen). Alternatywnie dawkę dobową można podzielić (rano i wieczorem).

• Dorośli: zwykle rozpocząć od 30 mg/dobę. Dawkę zwiększać stopniowo co kilka dni do uzyskania właściwej reakcji klinicznej. Typowy zakres terapeutyczny: 60–90 mg/dobę.
• Pacjenci w podeszłym wieku: start 30 mg/dobę; zwiększać ostrożnie. Zazwyczaj niższe dawki niż u młodszych dorosłych są wystarczające.
• Dzieci i młodzież <18 lat: nie zaleca się stosowania.

Ocena odpowiedzi: pierwsza poprawa zwykle po 2–4 tygodniach; jeśli reakcja jest niezadowalająca, można rozważyć zwiększenie dawki. Brak odpowiedzi po kolejnych 2–4 tygodniach — rozważyć odstawienie. Po uzyskaniu poprawy leczenie kontynuować 4–6 miesięcy w celu utrwalenia efektu.

Praktycznie: nie przerywaj leczenia nagle; przy redukcji dawki postępuj stopniowo (szczegóły w sekcji „Odstawianie”). Decyzje o dawkowaniu zawsze podejmuje lekarz prowadzący na podstawie obrazu klinicznego i tolerancji leku.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na mianserynę lub którykolwiek składnik produktu.
• Epizod manii (w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej).
• Ciężka niewydolność wątroby.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO lub okres do 2 tygodni od ich odstawienia; wprowadzanie inhibitorów MAO po mianserynie także nie wcześniej niż po 2 tygodniach.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych — zwłaszcza na początku terapii i przy zmianach dawki; ścisła obserwacja, szczególnie u osób <25 lat oraz z takim ryzykiem w wywiadzie.
• Hamowanie czynności szpiku (granulocytopenia, agranulocytoza) — typowo 4–6 tygodni od rozpoczęcia terapii; w razie gorączki, bólu gardła, zapalenia jamy ustnej lub innych cech infekcji — natychmiast odstawić i wykonać morfologię krwi.
• Zaburzenia rytmu serca — opisywano wydłużenie repolaryzacji komór w EKG oraz niekiedy groźne arytmie (w tym częstoskurcz komorowy typu „torsade de pointes”). Ostrożność u pacjentów z chorobami serca, zaburzeniami elektrolitowymi, w wieku podeszłym; przed terapią skorygować hipokaliemię i hipomagnezemię. Rozważyć redukcję dawki lub odstawienie, jeśli repolaryzacja wyraźnie się wydłuża.
• Drgawki — w razie napadu przerwać leczenie.
• Choroba afektywna dwubiegunowa — możliwość wejścia w hipomanię/manię; w takim przypadku odstawić lek.
• Choroby wątroby, nerek, serca, cukrzyca — wymagają szczególnej ostrożności i monitorowania.
• Jaskra z wąskim kątem przesączania, przerost prostaty — wskazana częstsza kontrola.
• Żółtaczka lub inne cechy uszkodzenia wątroby — przerwać leczenie.
• Alkohol — wzmaga działanie uspokajające; unikać.
• Dzieci i młodzież <18 lat — nie zaleca się stosowania.

Interakcje z innymi lekami

• Inhibitory MAO (moklobemid, tranylcypromina, selegilina) oraz linezolid — nie łączyć. Zachować 2-tygodniową przerwę przy zmianie terapii w obie strony.
• Alkohol — nasila senność i upośledza sprawność psychomotoryczną.
• Leki przeciwpadaczkowe – induktory CYP3A4 (fenytoina, karbamazepina) — mogą zmniejszać stężenie mianseryny; w razie włączenia/odstawienia rozważyć korektę dawki.
• Warfaryna (i inne pochodne kumaryny) — możliwość wpływu na metabolizm; zaleca się kontrolę wskaźników krzepnięcia i czujność kliniczną.
• Leki mogące wydłużać repolaryzację komór (część neuroleptyków, niektóre antybiotyki, leki przeciwarytmiczne klasy Ia/III) — zwiększone ryzyko arytmii; konieczna ocena ryzyka i nadzór (często wskazane EKG).
• Leki przeciwnadciśnieniowe (np. betanidyna, klonidyna, metyldopa, guanetydyna, propranolol) — brak istotnych interakcji, ale kontroluj ciśnienie przy skojarzeniu.

Ważne: zawsze poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach (również bez recepty i ziołowych), suplementach oraz o używkach.

Ciąża, karmienie piersią i płodność

• Ciąża — dostępne dane (badania na zwierzętach i ograniczone u ludzi) nie wskazują na wyraźne ryzyko ciężkich działań na płód/noworodka; decyzja o stosowaniu wymaga indywidualnej oceny korzyści i ryzyka.
• Karmienie piersią — przenikanie do mleka jest bardzo niewielkie; również tutaj decyzja należy do lekarza, z uwzględnieniem korzyści dla matki.
• Płodność — brak szczególnych danych poza standardowymi środkami ostrożności.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Na początku leczenia może występować senność i spowolnienie reakcji. Do czasu poznania indywidualnej tolerancji nie prowadź pojazdów i nie obsługuj maszyn.

Przedawkowanie, pominięcie dawki, odstawianie

Przedawkowanie

Charakterystyczne jest przedłużone uspokojenie/senność. Rzadziej: drgawki, ciężka hipotonia, zaburzenia oddychania, a także groźne arytmie (np. częstoskurcz komorowy typu „torsade de pointes”). Wymaga to pilnej pomocy medycznej, monitorowania EKG oraz leczenia objawowego i podtrzymującego.

Pominięcie dawki

Nie stosuj dawki podwójnej. Jeśli przyjmujesz lek raz dziennie wieczorem i pominiesz dawkę, nie przyjmuj jej rano kolejnego dnia — kontynuuj o zwykłej porze wieczorem. Jeśli stosujesz dwie dawki na dobę: gdy pominiesz poranną — przyjmij ją wraz z wieczorną; gdy pominiesz wieczorną — nie uzupełniaj rano; gdy pominiesz obie — wróć do zwykłego schematu następnego dnia.

Odstawianie

Mianseryna nie uzależnia, jednak nagłe odstawienie po dłuższym stosowaniu może wywołać m.in. zawroty głowy, pobudzenie, niepokój, nudności, bóle głowy. Dawki zmniejszaj stopniowo zgodnie z zaleceniami lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Najczęstsze/typowe: senność/uspokojenie (często na początku terapii i zwykle ustępuje w toku leczenia), zwiększenie masy ciała, suchość w jamie ustnej, zaparcia, zaburzenia akomodacji. Niekiedy pojawia się bradykardia na dawkę początkową lub niedociśnienie.

Inne obserwowane: drgawki, hiperkinezja / zespół niespokojnych nóg, akatyzja, złośliwy zespół neuroleptyczny (wyjątkowo), wysypka, obrzęki, bóle stawów, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, żółtaczka, a u predysponowanych wydłużenie repolaryzacji komór w EKG i groźne arytmie (w tym „torsade de pointes”). Zgłaszano także ryzyko wystąpienia myśli samobójczych w trakcie leczenia oraz krótko po odstawieniu.

Rzadkie, ale istotne: granulocytopenia / agranulocytoza (zwykle 4–6 tygodni od rozpoczęcia leczenia) — przy gorączce, bólu gardła, owrzodzeniach jamy ustnej lub innych cechach zakażenia natychmiast przerwij lek i skontaktuj się z lekarzem.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Przechowywanie

Przechowuj w temperaturze poniżej 30°C, chroniąc od światła i wilgoci, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosuj po upływie terminu ważności. Leków nie wyrzucaj do kanalizacji ani domowych pojemników na odpady — zapytaj farmaceutę o bezpieczną utylizację.

Jak uzyskać e-receptę na Lerivon w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl
Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny
Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie
Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem
Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania

Najczęściej zadawane pytania

Podsumowanie

Lerivon (mianseryna) to przeciwdepresyjny lek tetracykliczny, który poza działaniem przeciwdepresyjnym wykazuje silne właściwości uspokajające i poprawiające sen. Wymaga czujności pod kątem agranulocytozy, zaburzeń rytmu serca (zwłaszcza wydłużenia repolaryzacji komorowej), objawów z wątroby oraz ryzyka wystąpienia myśli samobójczych, szczególnie na początku terapii. O bezpieczeństwie decyduje właściwy dobór dawki, monitorowanie i unikanie istotnych interakcji.

e-Recepta na Lerivon

Zamów konsultację online z możliwością uzyskania e-recepty na lek Lerivon.

Zamów teraz za 49 zł

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.