Ranigast 150 mg

Wprowadzenie

Ranigast to tabletkowa postać ranitydyny o dawce 150 mg, stosowana w terapii chorób związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego w żołądku. Ranitydyna należy do antagonistów receptorów histaminowych H2, co prowadzi do zahamowania sekrecji kwasu solnego, zmniejszenia objawów refluksu i sprzyja gojeniu się owrzodzeń żołądka i dwunastnicy. Poniżej przedstawiono rzetelne omówienie wskazań, dawkowania, przeciwwskazań, działań niepożądanych oraz praktycznych wskazówek dla pacjentów.

Jak działa lek?

Ranitydyna blokuje receptory H2 na komórkach okładzinowych żołądka, co zmniejsza wydzielanie kwasu solnego zarówno w spoczynku, jak i po posiłku. Po podaniu doustnym ranitydyna wchłania się szybko, osiągając maksymalne stężenie we krwi w ciągu 2–3 godzin; działanie pojedynczej dawki 150 mg utrzymuje się około 12 godzin. Pokarm nie istotnie zmienia wchłaniania leku, co pozwala na przyjmowanie tabletki niezależnie od posiłków.

Wskazania do stosowania

Ranigast stosuje się w leczeniu choroby wrzodowej dwunastnicy i łagodnej postaci choroby wrzodowej żołądka, zapobieganiu i leczeniu owrzodzeń związanych ze stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), leczeniu owrzodzeń współistniejących z zakażeniem Helicobacter pylori (w terapii skojarzonej), leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego (w tym refluksowego zapalenia przełyku), leczeniu nawracających dolegliwości dyspeptycznych oraz profilaktyce zespołu Mendelsona przed znieczuleniem ogólnym.

Przeciwwskazania i środki ostrożności

Nie należy stosować Ranigastu u osób uczulonych na ranitydynę lub którykolwiek z pozostałych składników preparatu. Przed rozpoczęciem stosowania leku pacjent powinien omówić z lekarzem istniejące schorzenia i przyjmowane leki. Szczególną ostrożność zaleca się u pacjentów z niewydolnością nerek, ponieważ ranitydyna jest wydalana przez nerki i może wymagać zmniejszenia dawki. Osoby przyjmujące jednocześnie NLPZ, zwłaszcza pacjenci powyżej 65. roku życia lub z historią choroby wrzodowej, powinny być monitorowane.

Ranitydyna może maskować objawy nowotworowe przewodu pokarmowego; w przypadku nowych lub zmieniających się objawów dyspeptycznych (szczególnie u osób w średnim wieku i starszych) należy wykluczyć chorobę nowotworową przed dłuższym leczeniem.

U pacjentów z porfirią należy zachować ostrożność, ponieważ ranitydyna może wywołać ostre napady porfirii. Lek zawiera lak z żółcienią pomarańczową (E110), który może powodować reakcje alergiczne u wrażliwych osób.

Interakcje z innymi lekami

Ranigast może wpływać na wchłanianie i stężenia niektórych leków. Do leków, których wchłanianie lub działanie może ulec zmianie, należą m.in. ketokonazol (przeciwgrzybiczy), niektóre leki przeciwwirusowe (np. atazanawir, delawirydyna), gefitynib (lek przeciwnowotworowy), benzodiazepiny o krótkim czasie działania takie jak midazolam i triazolam, glipizyd (lek przeciwcukrzycowy) oraz leki przeciwarytmiczne typu prokainamid i N-acetyloprokainamid. Ranitydyna może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny (np. warfaryny), dlatego konieczne jest ścisłe monitorowanie czasu protrombinowego podczas jednoczesnego stosowania.

Nie obserwuje się istotnego nasilenia działania m.in. amoksycyliny, metronidazolu, diazepamu, lidokainy, fenytoiny, propranololu czy teofiliny.

Ciąża, karmienie piersią i płodność

Stosowanie Ranigastu w ciąży powinno odbywać się jedynie wtedy, gdy lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne. Ranitydyna przenika do mleka kobiecego; karmiące piersią powinny stosować lek tylko po konsultacji z lekarzem i jeśli korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka. Brak jest danych dotyczących wpływu ranitydyny na płodność u ludzi; badania na zwierzętach nie wykazały istotnego wpływu na płodność.

Dawkowanie

Leczenie powinno być prowadzone zgodnie z zaleceniami lekarza. Poniżej przedstawiono typowe schematy dawkowania:

• Dorośli – choroba wrzodowa dwunastnicy i żołądka: 150 mg dwa razy na dobę lub jednorazowo 300 mg przed snem; zwykle leczenie trwa 4 tygodnie (dwunastnica) lub do 4–8 tygodni (żołądek), a w razie konieczności kontynuuje się przez kolejne 4 tygodnie.
• Owrzodzenia związane z NLPZ: 150 mg dwa razy na dobę lub 300 mg na noc, zapobiegawczo 150 mg dwa razy na dobę; w razie potrzeby przez 8–12 tygodni.
• H. pylori (terapia skojarzona): ranitydyna 150 mg dwa razy na dobę lub 300 mg na noc wraz z amoksycyliną i metronidazolem przez 2 tygodnie; przez kolejne 2 tygodnie stosuje się wyłącznie ranitydynę.
• Choroba refluksowa przełyku: 150 mg raz lub dwa razy na dobę przez 2 tygodnie (objawowo), w refluksowym zapaleniu przełyku zwykle 150 mg dwa razy na dobę lub 300 mg na noc przez 8–12 tygodni; w cięższych postaciach możliwe jest stosowanie 150 mg 4 razy na dobę przez 12 tygodni.
• Leczenie podtrzymujące: 150 mg przed snem u pacjentów reagujących na leczenie krótkotrwałe.
• Dzieci: w leczeniu wrzodów 2–4 mg/kg masy ciała dwa razy na dobę, maksymalnie 300 mg/dobę.
• Niewydolność nerek: przy klirensie kreatyniny <50 ml/min zazwyczaj nie zaleca się stosowania więcej niż 150 mg na dobę; pacjenci dializowani powinni otrzymać 150 mg po dializie.

Postępowanie w przypadku pominięcia dawki i przedawkowania

Jeżeli pominięto dawkę, należy przyjąć ją jak najszybciej; jeśli zbliża się pora kolejnej dawki, nie wolno stosować dawki podwójnej. W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym. Objawy przedawkowania mogą odpowiadać opisanym działaniom niepożądanym, a w niektórych przypadkach wystąpić niedociśnienie i zaburzenia chodu.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, Ranigast może powodować działania niepożądane, choć nie u każdego one wystąpią. Najczęściej występują dolegliwości żołądkowo-jelitowe takie jak bóle brzucha, zaparcia czy nudności, zazwyczaj przemijające. Rzadziej obserwowano reakcje skórne (wysypka, pokrzywka) oraz obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko mogą wystąpić zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego (zawroty, bóle głowy, splątanie, omamy), zmiany hematologiczne (leukopenia, trombocytopenia, agranulocytoza), przemijające zmiany enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, zapalenie nerek oraz reakcje anafilaktyczne. W przypadku wystąpienia objawów świadczących o poważnym działaniu niepożądanym należy natychmiast przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

Przechowywanie

Ranigast należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze nieprzekraczającej 25°C. Nie stosować po upływie terminu ważności widniejącego na opakowaniu. Nie wyrzucać leku do kanalizacji ani do odpadów domowych; zapytaj farmaceutę o właściwy sposób utylizacji.

Recepta online na Ranigast

Ranigast jest lekiem dostępnym na receptę i jego stosowanie powinno być skonsultowane z lekarzem. W niektórych systemach opieki zdrowotnej możliwe jest otrzymanie recepty elektronicznej po konsultacji lekarskiej; w uzasadnionych przypadkach lekarz może wystawić Ranigast recepta online lub e-recepta na Ranigast, zgodnie z obowiązującymi zasadami i po ocenie stanu zdrowia pacjenta. Decyzję o przepisaniu oraz dobór schematu dawkowania podejmuje wyłącznie lekarz.

Podsumowanie dla pacjenta

Ranigast (ranitydyna 150 mg) to lek zmniejszający wydzielanie kwasu solnego, stosowany w leczeniu wrzodów, refluksu i niektórych postaci dyspepsji oraz w profilaktyce owrzodzeń związanych z NLPZ. Ze względu na konieczność oceny wskazań oraz monitorowania działań niepożądanych lek jest wydawany na receptę. Przestrzegaj zaleceń lekarza dotyczących dawkowania, zwracaj uwagę na objawy mogące sugerować poważne działania niepożądane i informuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach.

FAQ

Czy Ranigast można przyjmować bez jedzenia?

Tak. Pokarm nie ma istotnego wpływu na wchłanianie ranitydyny, dlatego tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków, o ile lekarz nie zaleci inaczej.

Jak szybko lek zaczyna działać i jak długo utrzymuje się efekt?

Ranitydyna wchłania się stosunkowo szybko, maksymalne stężenie we krwi występuje po 2–3 godzinach; działanie pojedynczej dawki 150 mg utrzymuje się około 12 godzin.

Czy należy modyfikować dawkę przy chorobach nerek?

Tak. Ranitydyna jest wydalana przez nerki, więc u pacjentów z upośledzoną czynnością nerek lekarz może zalecić zmniejszenie dawki; przy klirensie kreatyniny poniżej 50 ml/min zwykle nie zaleca się stosowania więcej niż 150 mg na dobę.

Co zrobić w razie wystąpienia wysypki lub duszności?

W przypadku objawów sugerujących reakcję alergiczną (wysypka, świąd, obrzęk twarzy, trudności w oddychaniu) należy natychmiast przerwać stosowanie leku i pilnie skontaktować się z lekarzem lub udać się na izbę przyjęć.

Czy Ranigast można stosować w ciąży i podczas karmienia piersią?

Lek powinien być stosowany w ciąży i podczas karmienia piersią tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu lub niemowlęcia; decyzję podejmuje lekarz.

Czy Ranigast wpływa na inne leki?

Tak. Ranitydyna może zmieniać wchłanianie i stężenia niektórych leków (np. ketokonazolu, niektórych leków przeciwwirusowych, glipizidu czy prokainamidu) oraz nasilać działanie warfaryny; poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach przed rozpoczęciem terapii.