Adin

Co to jest Adin?

Adin to lek zawierający substancję czynną desmopresynę w postaci liofilizatu doustnego. Desmopresyna jest syntetycznym analogiem hormonu antydiuretycznego (ADH) i działa przeciwdiuretycznie, czyli zmniejsza wydalanie moczu przez nerki. Preparat stosuje się w konkretnych zaburzeniach związanych z nieprawidłową produkcją lub utratą wody przez organizm.

Wskazania do stosowania

Adin jest wskazany w leczeniu moczówki prostej ośrodkowej, pierwotnego izolowanego moczenia nocnego u dzieci powyżej 6 lat z prawidłową zdolnością zagęszczania moczu oraz nokturii u dorosłych wynikającej z nocnego wielomoczu (oceniającego objętość nocnego wydalania moczu przekraczającą pojemność pęcherza).

Mechanizm działania

Desmopresyna działa poprzez receptory wazopresynowe w nerkach, zwiększając reabsorpcję wody w kanalikach nerkowych, co prowadzi do zmniejszenia objętości i zwiększenia zagęszczenia moczu. W przeciwieństwie do naturalnej wazopresyny, desmopresyna w dawkach leczniczych nie wywiera istotnego działania obkurczającego naczynia krwionośne.

Przed rozpoczęciem stosowania — przeciwwskazania i środki ostrożności

Adin nie powinien być stosowany u osób uczulonych na desmopresynę lub którykolwiek z pozostałych składników preparatu. Przeciwwskazaniem jest psychogenna lub nawykowa polidypsja (nadmierne pragnienie), niewydolność układu krążenia lub stany wymagające stosowania leków moczopędnych, umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min), hiponatremia oraz zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH).

Przed rozpoczęciem leczenia lekarz powinien ocenić ryzyko wystąpienia zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej, zwłaszcza u osób z małym stężeniem sodu w surowicy, z chorobami układu krążenia, z chorobami nerek oraz u osób starszych. W sytuacjach ostrej choroby przebiegającej z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi (np. zakażenie, gorączka, zapalenie żołądka i jelit) leczenie należy przerwać i skonsultować się z lekarzem.

Interakcje z innymi lekami

Desmopresyna może wchodzić w interakcje z lekami, które zwiększają ryzyko zatrzymania wody lub obniżenia stężenia sodu w surowicy. W szczególności należy poinformować lekarza o stosowaniu trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), chloropromazyny, karbamazepiny, leków przeciwcukrzycowych z grupy sulfonylomoczników (np. chloropropamid), niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz loperamidu. Połączenie tych leków z desmopresyną może zwiększać ryzyko hiponatremii i zatrzymania wody.

Stosowanie leku — dawkowanie i sposób podawania

Adin jest liofilizatem doustnym przeznaczonym do umieszczenia pod językiem, gdzie rozpuszcza się bez popijania. Nie należy wypychać liofilizatu przez folię blistra — trzeba usunąć aluminiową folię i delikatnie wyjąć krążek.

Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie w zależności od wskazania i odpowiedzi pacjenta:

• W leczeniu moczówki prostej ośrodkowej całkowita dawka dobowa zwykle mieści się w zakresie 120–720 µg podjęzykowo; często rozpoczyna się od 60 µg podjęzykowo 3 razy na dobę, a dawka podtrzymująca u większości pacjentów wynosi 60–120 µg 3 razy na dobę.
• W leczeniu pierwotnego izolowanego moczenia nocnego u dzieci zwykle rozpoczyna się od dawki 120 µg podjęzykowo raz na dobę przed snem; jeśli efekt jest niewystarczający, lekarz może zwiększyć dawkę do 240 µg raz na dobę.
• W leczeniu nokturii u dorosłych zwykle leczenie rozpoczyna się od 60 µg podjęzykowo raz na dobę przed snem; w razie braku poprawy po tygodniu lekarz może zwiększyć dawkę do 120 µg, a następnie do 240 µg z zachowaniem tygodniowych odstępów przy zwiększaniu dawki.

W czasie stosowania Adin przy leczeniu moczenia nocnego u dzieci oraz nokturii u dorosłych należy ograniczyć przyjmowanie płynów od 1 godziny przed przyjęciem leku do 8 godzin po jego przyjęciu. Ostrzeżenie to nie dotyczy stosowania leku w leczeniu moczówki prostej ośrodkowej.

W razie pominięcia dawki nie należy podwajać kolejnej dawki. Przy przedawkowaniu istnieje ryzyko nadmiernego zatrzymania wody i hiponatremii, co może prowadzić do bólu głowy, nudności, wymiotów, zwiększenia masy ciała, a w ciężkich przypadkach do drgawek — w takim przypadku konieczny jest kontakt z lekarzem.

Jak stosować — praktyczne wskazówki

Liofilizaty są kruche — wyjmować je z blistra po uprzednim usunięciu aluminiowej folii, chwytając za wskazany narożnik i delikatnie wyjąć. Umieścić krążek pod językiem i pozwolić mu się rozpuścić; nie połykać natychmiast i nie popijać wodą.

Działania niepożądane

Podczas stosowania Adin mogą wystąpić działania niepożądane. Najczęściej zgłaszanym objawem u dorosłych jest ból głowy. Często obserwuje się także hiponatremię, zawroty głowy, nudności, bóle brzucha, biegunki, zaparcia, wymioty, objawy ze strony układu moczowego, obrzęki i uczucie zmęczenia. Rzadziej mogą pojawić się zaburzenia snu, parestezje, zaburzenia widzenia, kołatania serca, obniżone lub podwyższone ciśnienie, skurcze mięśni, wysypki skórne i reakcje alergiczne, łącznie z reakcji anafilaktycznymi.

U dzieci i młodzieży najczęściej występuje ból głowy, a rzadziej zaburzenia emocjonalne, bóle brzucha, nudności, wymioty, zaburzenia zachowania, drgawki czy reakcje alergiczne. W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych należy poinformować lekarza. Informacje o działaniach niepożądanych służą bezpieczniejszemu stosowaniu leku.

Przechowywanie

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, chronić przed wilgocią i światłem. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu. Nie wyrzucać leków do kanalizacji ani do domowych pojemników na odpadki — zapytać farmaceutę o prawidłowy sposób utylizacji.

Instrukcja wyjmowania liofilizatów z blistra

Nie wypychać liofilizatów przez folię blistra, aby nie rozkruszyć krążków. Najpierw oderwać końcowy pasek blistra, następnie jednostkę blistra wzdłuż perforacji, odciągnąć folię od narożnika ze strzałką i delikatnie wyjąć liofilizat. Powtarzać czynności, aby uzyskać dostęp do kolejnych jednostek.

Recepta online na Adin

Ten lek jest dostępny na receptę. W sytuacji, gdy pacjent wymaga kontynuacji terapii lub uzyskania recepty po konsultacji lekarskiej, możliwe jest omówienie opcji uzyskania e-recepty na Adin podczas kontaktu z lekarzem prowadzącym. Decyzję o wystawieniu recepty zawsze podejmuje lekarz po ocenie wskazań i stanu pacjenta.

Najważniejsze ostrzeżenia podsumowanie

• Nie stosować przy hiponatremii, ciężkiej niewydolności nerek ani w SIADH.
• Ograniczyć przyjmowanie płynów w określonych wskazaniach (moczenie nocne, nokturia).
• U pacjentów stosujących leki predysponujące do hiponatremii zachować ostrożność.
• W trakcie ostrych chorób z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

FAQ

Czy każdy pacjent z moczeniem nocnym może stosować Adin?

Nie — Adin jest wskazany u dzieci powyżej 6 lat z pierwotnym izolowanym moczeniem nocnym i prawidłową zdolnością zagęszczania moczu. Lekarz oceni, czy przyczyna moczenia nocnego u danego dziecka kwalifikuje do terapii desmopresyną.

Jakie są objawy groźnej hiponatremii podczas stosowania leku?

Hiponatremia może przebiegać z bólami głowy, nudnościami, wymiotami, przyrostem masy ciała wskutek zatrzymania wody, a w ciężkich przypadkach z drgawkami i zaburzeniami świadomości. W razie takich objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Czy można prowadzić samochód podczas leczenia Adin?

Adin nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn, jednak pacjenci powinni oceniać swoją sprawność indywidualnie, zwłaszcza gdy występują zawroty głowy lub inne objawy niepożądane.

Co zrobić w przypadku pominięcia dawki?

Nie należy przyjmować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki; kontynuować leczenie zgodnie z zaleceniami lekarza.

Czy Adin można stosować w ciąży i podczas karmienia piersią?

Przed zastosowaniem leku w ciąży lub podczas karmienia piersią pacjentka powinna skonsultować się z lekarzem, który oceni korzyści i ryzyko terapii.

Czy Adin jest bezpieczny u osób starszych?

Nie zaleca się rozpoczynania leczenia nokturii u pacjentów powyżej 65. roku życia. U osób w podeszłym wieku konieczna jest ostrożność i monitorowanie stężenia sodu oraz ocena ryzyka sercowo‑naczyniowego.

Jak długo trwa leczenie moczenia nocnego u dzieci?

Po trzech miesiącach leczenia lekarz powinien zalecić przerwanie podawania leku na co najmniej tydzień i ocenić potrzebę kontynuacji terapii — dalsze decyzje zależą od efektu i sytuacji klinicznej dziecka.

Gdzie zgłaszać działania niepożądane?

W razie wystąpienia niepożądanych działań należy zgłosić je lekarzowi; istnieją też formalne kanały zgłaszania niepożądanych reakcji, które pozwalają gromadzić informacje o bezpieczeństwie stosowania leków.