Glucophage 500 mg – e-Recepta Online, Dawkowanie, Wskazania

e-Recepta na Glucophage 500 mg

Zamów konsultację online z możliwością uzyskania e-recepty na lek Glucophage 500 mg.

Zamów teraz za 49 zł

Glucophage 500 mg – co to za lek i jak działa?

Substancją czynną jest metformina, doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy biguanidów. Obniża glikemię na czczo i poposiłkową, nie stymulując wydzielania insuliny – dlatego w monoterapii nie powoduje hipoglikemii. Działa wielotorowo: zmniejsza wytwarzanie glukozy w wątrobie, zwiększa obwodowy wychwyt i zużycie glukozy (poprawa wrażliwości na insulinę) oraz modyfikuje obrót glukozy w jelitach (m.in. zmniejsza wchłanianie). Często sprzyja stabilizacji masy ciała lub jej niewielkiemu spadkowi, a u części pacjentów poprawia profil lipidowy.

Skład, postać i opis tabletki

Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg chlorowodorku metforminy (odpowiada 390 mg metforminy). Tabletki są białe, okrągłe, wypukłe. Substancje pomocnicze pełnią funkcję technologiczno-stabilizującą i nie wpływają na działanie przeciwcukrzycowe.

Wskazania do stosowania

• Cukrzyca typu 2 u dorosłych – w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami doustnymi albo z insuliną, u pacjentów, u których dieta i wysiłek nie zapewniają właściwej kontroli glikemii; szczególnie zalecany u osób z nadwagą.
• Cukrzyca typu 2 u dzieci od 10. roku życia i młodzieży – w monoterapii lub z insuliną.

Dawkowanie i tytracja u dorosłych

Dawka początkowa: zwykle 500 mg lub 850 mg 2–3 razy na dobę, w czasie lub po posiłku. Po 10–15 dniach ocenia się glikemię i stopniowo zwiększa dawkę, by poprawić tolerancję i osiągnąć cele terapeutyczne.

Maksymalna dawka dobowa: 3000 mg (w 3 dawkach podzielonych).

Zmiana z innego OAD: poprzedni lek odstawić, włączyć metforminę zgodnie z powyższym schematem.

Leczenie skojarzone z insuliną: metforminę zwykle rozpoczyna się od 500–850 mg 2–3×/dobę; dawkę insuliny dostosowuje się do wyników samokontroli glikemii.

Dzieci i młodzież

Od 10. roku życia: dawka początkowa 500 mg lub 850 mg raz na dobę w czasie posiłku; następnie tytracja co 10–15 dni. Maksymalna dawka dobowa – 2000 mg w 2–3 dawkach podzielonych. U dzieci w wieku 10–12 lat – stosować ze szczególną ostrożnością (ograniczone doświadczenie); bezwzględnie potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2.

Dostosowanie dawki w niewydolności nerek i u seniorów

Przed rozpoczęciem terapii oznacz eGFR, a następnie kontroluj co najmniej raz w roku (częściej u osób starszych lub przy ryzyku pogorszenia czynności nerek). Orientacyjne limity dobowej dawki metforminy:

• GFR 60–89 ml/min – do 3000 mg/d (rozważ redukcję przy pogarszaniu się nerek).
• GFR 45–59 ml/min – do 2000 mg/d; dawka początkowa ≤ połowa maksimum; przeanalizuj czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej.
• GFR 30–44 ml/min – do 1000 mg/d.
• GFR < 30 ml/min – przeciwwskazany.

U pacjentów w podeszłym wieku dawkę dobiera się wg aktualnej funkcji nerek i stanu ogólnego; wskazana częstsza kontrola eGFR (np. co 3–6 miesięcy przy ryzyku pogorszenia).

Jak przyjmować – praktyczne zasady

• Podawaj z posiłkiem lub tuż po nim – ogranicza nudności, ból brzucha i biegunkę.
• Nie krusz i nie żuj tabletek; połykaj popijając wodą.
• Harmonogram: 1×/dobę – zwykle rano; 2×/dobę – rano i wieczorem; 3×/dobę – rano, w południe i wieczorem.
• Pominięta dawka: nie przyjmuj podwójnej; weź następną o stałej porze.
• Styl życia: dieta i aktywność fizyczna pozostają filarem terapii – lek ich nie zastępuje.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na metforminę lub którykolwiek składnik leku.
• Ostra kwasica metaboliczna (w tym kwasica mleczanowa i cukrzycowa kwasica ketonowa) oraz stan przedśpiączkowy.
• Ciężka niewydolność nerek (GFR < 30 ml/min) oraz ostre stany z ryzykiem jej pogorszenia (odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs).
• Choroby prowadzące do niedotlenienia tkanek (ostra/niestabilna niewydolność serca, niewydolność oddechowa, świeży zawał, wstrząs).
• Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Kwasica mleczanowa – bardzo rzadka, ale ciężka. Ryzyko rośnie przy ostrym pogorszeniu nerek, chorobach serca/płuc z niedotlenieniem, sepsie, odwodnieniu (biegunka, wymioty, gorączka, upał), niewydolności wątroby, nadmiernym spożyciu alkoholu oraz przy długotrwałym głodzeniu. Objawy alarmowe: wymioty, ból brzucha i skurcze mięśni, nasilone zmęczenie, duszność, hipotermia – w razie podejrzenia natychmiast przerwij lek i wezwij pomoc medyczną.

• Odwodnienie: przy biegunce/wymiotach/gorączce/upale – czasowo przerwij metforminę i skonsultuj się z lekarzem.
• Środki kontrastowe zawierające jod: przerwij metforminę przed lub w chwili podania; nie wznawiaj przez ≥48 h i dopiero po potwierdzeniu stabilnej funkcji nerek.
• Duże zabiegi chirurgiczne (OG/podpajęczynówkowe/zewnątrzoponowe): odstaw przed zabiegiem; wznów ≥48 h po operacji lub po powrocie żywienia doustnego i ocenie nerek.
• Niewydolność serca: dopuszczalna w postaci stabilnej, przewlekłej (z kontrolą serca i nerek); przeciwwskazana w ostrej/niestabilnej.
• Witamina B₁₂: długotrwale lek może obniżać jej stężenie; w razie objawów niedoboru (niedokrwistość, parestezje, zapalenie języka) rozważ oznaczenie i suplementację.
• Choroby mitochondrialne (np. MELAS, MIDD): stosowanie metforminy niezalecane – ryzyko nasilenia kwasicy mleczanowej i powikłań neurologicznych.
• Monitoring: regularne badania typowe dla cukrzycy (glikemia, HbA_1c) oraz okresowa ocena nerek.

Interakcje lekowe i alkohol

• Alkohol: unikaj nadmiernego spożycia – zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej (szczególnie przy głodzeniu/niedożywieniu i chorobach wątroby).
• Środki kontrastowe zawierające jod: obowiązkowa przerwa i kontrola eGFR przed wznowieniem.
• Leki upośledzające czynność nerek (NLPZ/COX-2, inhibitory ACE, ARB, diuretyki – zwłaszcza pętlowe): konieczna ścisła kontrola nerek; możliwa modyfikacja dawki metforminy.
• Leki o działaniu hiperglikemizującym (glikokortykosteroidy – ogólne/miejscowe, sympatykomimetyki β₂): potrzeba częstszych pomiarów glikemii i ewentualnej korekty dawki.
• Nośniki kationów organicznych (OCT1/OCT2): metformina jest ich substratem; m.in. werapamil (inhibitor OCT1), ryfampicyna (induktor OCT1), cymetydyna, dolutegrawir, ranolazyna, trimetoprim, wandetanib, izawukonazol (inhibitory OCT2) oraz kryzotynib, olaparyb (inhibitory OCT1+OCT2) – mogą zmieniać stężenie metforminy; zachowaj ostrożność, szczególnie przy upośledzonej funkcji nerek.

Działania niepożądane

Bardzo często (głównie na początku leczenia): nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, utrata apetytu. Zwykle przemijają; pomaga przyjmowanie leku z posiłkiem i powolna tytracja.

Często: zaburzenia smaku oraz obniżenie stężenia witaminy B₁₂ (czasem objawowe).

Bardzo rzadko: kwasica mleczanowa; nieprawidłowe próby wątrobowe lub zapalenie wątroby (ustępują po odstawieniu); reakcje skórne (rumień, świąd, pokrzywka). Charakter działań u dzieci jest podobny jak u dorosłych.

Natychmiast skontaktuj się z lekarzem w razie objawów sugerujących kwasicę mleczanową, żółtaczkę, ciężkie/persistujące dolegliwości jelitowe mimo przyjmowania z posiłkiem lub inne niepokojące symptomy.

Ciąża, laktacja i płodność

Ciąża: kluczowe jest utrzymanie glikemii blisko normy dla ograniczenia ryzyka powikłań matczyno-płodowych. Metformina przenika przez łożysko; liczne dane nie wskazują na wzrost ryzyka wad wrodzonych ani toksyczności okołoporodowej. Jeśli to klinicznie konieczne, można rozważyć metforminę w ciąży i w fazie prekoncepcyjnej – jako uzupełnienie lub alternatywę dla insuliny.

Karmienie piersią: metformina przenika do mleka; mimo braku sygnałów ciężkiej toksyczności u niemowląt, z uwagi na ograniczone dane nie zaleca się stosowania w okresie laktacji. Decyzję (przerwać karmienie vs. zmienić leczenie) podejmuje lekarz.

Płodność: brak dowodów na niekorzystny wpływ na płodność u ludzi.

Prowadzenie pojazdów

W monoterapii metformina nie powoduje hipoglikemii i nie upośledza zdolności prowadzenia pojazdów ani obsługi maszyn. Ostrożność w skojarzeniach z insuliną i lekami hipoglikemizującymi (ryzyko niedocukrzenia).

Przechowywanie i inne informacje

Lek przechowuj w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Zwykle brak szczególnych wymagań temperaturowych (sprawdź opakowanie). Nie stosuj po terminie ważności (EXP, ostatni dzień podanego miesiąca). Niewykorzystanych leków nie wyrzucaj do śmieci ani kanalizacji – oddaj do apteki.

Jak uzyskać e-receptę na Glucophage 500 mg na NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl i wybierz usługę e-recepty.
Na stronie głównej kliknij „E-recepta” – trafisz do prostego formularza konsultacji online. Wskaż, że potrzebujesz recepty na Glucophage 500 mg.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny.
Podaj choroby współistniejące (szczególnie nerki/wątroba/serce), przyjmowane leki (m.in. NLPZ, leki na nadciśnienie, sterydy, preparaty OTC/ziele), ewentualne objawy oraz dostępne wyniki (glukoza, HbA_1c, eGFR). To pozwala lekarzowi ocenić bezpieczeństwo terapii metforminą.

Krok 3: Opłać zamówienie.
Po uzupełnieniu wywiadu dokonaj płatności online (szybki przelew, BLIK, karta). Koszt konsultacji to ok. 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem.
Lekarz skontaktuje się telefonicznie lub przez czat na stronie. Pamiętaj: przedmiotem usługi jest konsultacja; lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeśli stwierdzi przeciwwskazania lub gdy nie jest to kontynuacja leczenia.

Najczęściej zadawane pytania – Glucophage 500 mg

Podsumowanie

Glucophage 500 mg to fundament terapii cukrzycy typu 2 – lek o udowodnionej skuteczności, neutralny względem hipoglikemii w monoterapii i korzystny metabolicznie. Bezpieczne stosowanie wymaga prawidłowej tytracji dawki, regularnej oceny nerek, świadomości ryzyka kwasicy mleczanowej oraz ostrożności przy badaniach z kontrastem jodowym i dużych zabiegach.

e-Recepta na Glucophage 500 mg

Zamów konsultację online z możliwością uzyskania e-recepty na lek Glucophage 500 mg.

Zamów teraz za 49 zł

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e-recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.