Fluxemed – e-Recepta Online, Wskazania, Skład, Skutki Uboczne

Czym jest Fluxemed i jak działa?

Fluxemed to lek przeciwdepresyjny zawierający fluoksetynę (20 mg w kapsułce). Fluoksetyna należy do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Działa poprzez zwiększenie stężenia serotoniny w szczelinach synaptycznych w ośrodkowym układzie nerwowym, co sprzyja normalizacji nastroju, zmniejszeniu natrętnych myśli i kompulsji oraz ograniczeniu napadów objadania się i prowokowania wymiotów.

Po podaniu doustnym lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Charakteryzuje się długim okresem półtrwania (fluoksetyna średnio 4–6 dni), a jej aktywny metabolit norfluoksetyna utrzymuje się w organizmie jeszcze dłużej (średnio 4–16 dni). Z tego powodu efekty i interakcje mogą się utrzymywać kilka tygodni po odstawieniu preparatu.

Wskazania do stosowania

• Epizody dużej depresji u dorosłych.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne u dorosłych.
• Żarłoczność psychiczna (bulimia nervosa) u dorosłych — jako uzupełnienie psychoterapii, w celu zmniejszenia napadów objadania się i stosowania zachowań przeczyszczających.
• Dzieci i młodzież ≥ 8 lat: epizody depresji o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego — wyłącznie, gdy objawy nie ustąpiły po 4–6 sesjach psychoterapii, i zawsze w skojarzeniu z terapią psychologiczną oraz pod ścisłym nadzorem specjalisty.

Dawkowanie i sposób stosowania

Dorośli

• Depresja: zwykle 20 mg/dobę. Po 3–4 tygodniach klinicznej oceny dawkę można dostosować; u części pacjentów stosuje się zwiększenie do maks. 60 mg/dobę, dążąc do najniższej skutecznej dawki.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne: zwykle 20 mg/dobę; w razie braku odpowiedzi po 2 tygodniach — stopniowe zwiększenie do maks. 60 mg/dobę. Jeśli brak poprawy w ciągu około 10 tygodni, należy ponownie ocenić zasadność leczenia.
• Bulimia: zwykle 60 mg/dobę. Długotrwała skuteczność powyżej 3 miesięcy nie została potwierdzona w badaniach klinicznych.

Dzieci i młodzież (≥ 8 lat; depresja umiarkowana–ciężka): leczenie rozpoczyna i nadzoruje specjalista. Dawka początkowa zwykle 10 mg/dobę; po 1–2 tygodniach możliwe zwiększenie do 20 mg/dobę. Dane dotyczące terapii dłuższej niż 9 tygodni są ograniczone; konieczna regularna ocena wzrostu, masy ciała i dojrzewania.

Osoby w podeszłym wieku: ostrożne zwiększanie dawki; na ogół nie przekraczać 40 mg/dobę (maks. 60 mg/dobę).

Zaburzenia czynności wątroby lub ryzyko interakcji: rozważyć zmniejszenie dawki lub podawanie rzadziej (np. 20 mg co drugi dzień).

Sposób podawania: doustnie, raz na dobę (można również w dawkach podzielonych), niezależnie od posiłków. Substancja czynna i jej metabolit utrzymują się w organizmie kilka tygodni po zakończeniu terapii — uwzględnij to przy zmianie leczenia.

Odstawianie: unikać nagłego przerwania. Zalecane stopniowe zmniejszanie dawki przez co najmniej 2 tygodnie, aby ograniczyć ryzyko reakcji odstawiennych.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na fluoksetynę lub którykolwiek składnik leku.
• Jednoczesne stosowanie z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO (np. iproniazyd); zachowaj odstęp czasowy: rozpoczęcie fluoksetyny ≥ 2 tygodnie po zakończeniu IMAO; rozpoczęcie IMAO ≥ 5 tygodni po odstawieniu fluoksetyny.
• Jednoczesne podawanie z metoprololem stosowanym w niewydolności serca (ryzyko ciężkiej bradykardii i innych działań niepożądanych metoprololu).

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności

• Dzieci i młodzież: większe ryzyko myśli samobójczych, zachowań wrogości, a także manii/hipomanii. Monitoruj wzrost, masę ciała i dojrzewanie; w razie spowolnienia rozważ konsultację pediatryczną.
• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych u pacjentów w początkowym okresie leczenia i przy zmianie dawki; w grupie ryzyka osoby < 25 lat i z wcześniejszymi próbami samobójczymi. Konieczna uważna obserwacja kliniczna, szczególnie w pierwszych tygodniach.
• Drgawki: ostrożnie u chorych z padaczką; przerwać leczenie, jeśli wystąpią napady lub zwiększy się ich częstość.
• Mania/hipomania: w razie wejścia w fazę maniakalną należy odstawić lek.
• Czynność wątroby i nerek: fluoksetyna jest intensywnie metabolizowana w wątrobie i wydalana przez nerki; w istotnych zaburzeniach wskazana modyfikacja dawkowania i ostrożność.
• Tamoksyfen: silne hamowanie CYP2D6 przez fluoksetynę może zmniejszać stężenie endoksyfenu i skuteczność tamoksyfenu — jeśli to możliwe, unikać takiego skojarzenia.
• Układ krążenia: zgłaszano przypadki nieprawidłowo długiego czasu repolaryzacji komór w EKG i groźnych zaburzeń rytmu (w tym torsade de pointes). Ostrożnie u chorych z wrodzonym wydłużeniem repolaryzacji, bradykardią, zaburzeniami elektrolitowymi, po zawale lub z niewyrównaną niewydolnością serca, a także przy jednoczesnym stosowaniu leków wydłużających repolaryzację. U pacjentów z ustabilizowaną chorobą serca rozważ EKG przed rozpoczęciem terapii; w przypadku objawów arytmii — odstawić lek i wykonać EKG.
• Masa ciała: możliwe zmniejszenie masy ciała (zwykle proporcjonalne do masy wyjściowej).
• Cukrzyca: możliwe zaburzenia kontroli glikemii (hipoglikemia podczas leczenia, hiperglikemia po odstawieniu) — może być konieczne dostosowanie dawek insuliny lub leków doustnych.
• Akatyzja (niepokój ruchowy): częściej na początku leczenia; zwiększenie dawki może nasilać objawy.
• Objawy odstawienne po SSRI są częste, zwłaszcza przy nagłym przerwaniu: zawroty głowy, parestezje, zaburzenia snu, astenia, pobudzenie, lęk, nudności/wymioty, drżenia, ból głowy. Zwykle łagodne i ustępują w 2 tygodnie, u części pacjentów dłużej.
• Krwawienia: wybroczyny, plamica, rzadziej inne krwawienia (np. z przewodu pokarmowego); wyższe ryzyko przy skojarzeniu z lekami przeciwzakrzepowymi, przeciwpłytkowymi, NLPZ i u pacjentów z wywiadem krwawień. Leki SSRI/SNRI mogą zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego.
• Rozszerzenie źrenic i ostry atak jaskry z wąskim kątem: zachować ostrożność u predysponowanych.
• Leczenie elektrowstrząsami (ECT): rzadkie doniesienia o przedłużonych napadach — stosować ostrożnie.
• Zespół serotoninowy/złośliwy zespół neuroleptyczny-podobny: ryzyko rośnie przy łączeniu z lekami serotoninergicznymi lub neuroleptykami; w razie objawów (gorączka, sztywność mięśni, mioklonie, wahania parametrów życiowych, zaburzenia świadomości) — natychmiast odstawić i zastosować leczenie objawowe.
• Zaburzenia seksualne: możliwe obniżenie libido, zaburzenia orgazmu i ejakulacji; w pojedynczych przypadkach objawy utrzymywały się po odstawieniu.

Interakcje z innymi lekami

Ze względu na długi okres półtrwania fluoksetyny i norfluoksetyny, interakcje mogą utrzymywać się tygodniami po zakończeniu terapii.

• Przeciwwskazane: nieodwracalne, nieselektywne inhibitory MAO (ryzyko ciężkich reakcji przypominających zespół serotoninowy); metoprolol w niewydolności serca (ryzyko nadmiernej bradykardii i innych działań niepożądanych).
• Niezalecane: tamoksyfen (fluoksetyna — silny inhibitor CYP2D6 — może zmniejszać stężenie czynnego metabolitu endoksyfenu i skuteczność terapii).
• Zachować szczególną ostrożność przy skojarzeniu z: lekami serotoninergicznymi (lit, tramadol, tryptany, tryptofan, selegilina, ziele dziurawca); linezolidem i chlorkiem metylotioniny (błękitem metylenowym) (ryzyko zespołu serotoninowego); mekwitazyną (zwiększenie ryzyka zaburzeń rytmu); fenytoiną (zmiany stężenia, ryzyko toksyczności); lekami wydłużającymi repolaryzację komór (m.in. niektóre leki przeciwarytmiczne, przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe przeciwdepresyjne, niektóre antybiotyki, leki przeciwmalaryczne i przeciwhistaminowe); lekami przeciwzakrzepowymi (w tym doustnymi), przeciwpłytkowymi i NLPZ (wyższe ryzyko krwawień — kontrola INR, modyfikacja dawek); cyproheptadyną (osłabienie działania przeciwdepresyjnego); lekami wywołującymi hiponatremię (diuretyki, desmopresyna, karbamazepina, okskarbazepina); lekami obniżającymi próg drgawkowy (TLPD, inne SSRI, pochodne fenotiazyny, butyrofenony, meflochina, chlorochina, bupropion, tramadol); substratami CYP2D6 o wąskim indeksie terapeutycznym (np. flekainid, propafenon, nebiwolol) oraz atomoksetyną, karbamazepiną, TLPD i rysperydonem — zwykle konieczne rozpoczęcie od najniższych dawek i ścisły nadzór kliniczny.
• Alkohol: nie zaleca się łączenia.

Ciąża, karmienie piersią i płodność

• Ciąża: nie zaleca się stosowania, chyba że korzyści przewyższają ryzyko. Niektóre dane epidemiologiczne wskazują na zwiększenie ryzyka wad wrodzonych serca u noworodków po ekspozycji w I trymestrze (szacunkowo ok. 2/100 vs ~1/100 w populacji ogólnej). Stosowanie SSRI w późnej ciąży wiązano ze zwiększonym ryzykiem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Możliwe objawy u noworodka po ekspozycji pod koniec ciąży: drażliwość, drżenia, obniżone napięcie mięśniowe, zaburzenia ssania i snu (wpływ serotoninergiczny lub zespół odstawienny). SSRI/SNRI mogą zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego.
• Karmienie piersią: fluoksetyna i norfluoksetyna przenikają do mleka; opisywano działania niepożądane u niemowląt. Jeśli leczenie jest konieczne, rozważyć przerwanie karmienia piersią lub stosowanie najmniejszej skutecznej dawki z uważną obserwacją dziecka.
• Płodność: w badaniach na zwierzętach — wpływ na jakość nasienia; u ludzi opisywano przemijający charakter tych zmian.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Leki psychotropowe mogą zaburzać ocenę sytuacji i koordynację. Do czasu poznania własnej reakcji na lek nie prowadź pojazdów i nie obsługuj maszyn.

Możliwe działania niepożądane

Najczęstsze (zwykle łagodne do umiarkowanych): nudności, biegunka, niestrawność, ból brzucha, ból głowy, bezsenność lub senność, zmęczenie, zawroty głowy, niepokój, drżenia, zmniejszenie masy ciała, nadmierna potliwość, suchość w ustach, wysypka skórna. Możliwe są także zaburzenia seksualne (spadek libido, zaburzenia orgazmu/ejakulacji).

Inne możliwe: pobudzenie, akatyzja (niemożność usiedzenia w miejscu), parestezje, zaburzenia smaku, gorączka; hiponatremia (zwłaszcza u osób starszych i przy jednoczesnych lekach obniżających stężenie sodu), nieprawidłowe krwawienia (w tym z przewodu pokarmowego, plamica), drgawki, reakcje nadwrażliwości (w tym wysypka, rzadziej ciężkie reakcje skórne i układowe), zaburzenia rytmu serca u osób predysponowanych, wzrost ciśnienia śródgałkowego i wyzwolenie ostrego ataku jaskry z wąskim kątem, objawy zespołu serotoninowego przy niekorzystnych skojarzeniach lekowych.

Objawy odstawienne po przerwaniu: zawroty głowy, zaburzenia czucia (mrowienia), zaburzenia snu (bezsenność/intensywne sny), astenia, lęk, pobudzenie, nudności/wymioty, drżenia, ból głowy. Zwykle ustępują samoistnie, jednak zaleca się stopniowe odstawianie.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Jak uzyskać e-receptę na Fluxemed w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl
Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny
Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie
Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem
Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania

Najczęściej zadawane pytania — Fluxemed e-recepta i praktyka

Podsumowanie

Fluxemed (fluoksetyna) to lek z grupy SSRI stosowany w leczeniu depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych oraz — jako uzupełnienie psychoterapii — w bulimii. Charakteryzuje się długim okresem półtrwania, co wpływa na sposób odstawiania i profil interakcji. Bezpieczeństwo terapii wymaga uwzględnienia przeciwwskazań, potencjalnych interakcji i ścisłej kontroli szczególnie na początku leczenia.

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.