Faxigen XL 150 mg – Wskazania, Ostrzeżenia

Czym jest Faxigen XL 150 mg i jak działa?

Faxigen XL 150 mg to lek przeciwdepresyjny i przeciwlękowy dla dorosłych, stosowany także w zaburzeniach lękowych, w tym lęku napadowym i fobii społecznej. Zawiera wenlafaksynę – inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), który zwiększa dostępność tych neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Dzięki temu pomaga ustabilizować nastrój, zmniejsza lęk i napięcie oraz ogranicza natrętne myśli i objawy somatyczne lęku. Mechanizm działania obejmuje wzmocnienie naturalnych układów „hamujących” stres i lęk oraz poprawę regulacji emocji. Efekt terapeutyczny narasta stopniowo przy regularnym stosowaniu.

Wskazania do stosowania

• Leczenie epizodów dużej depresji.
• Zapobieganie nawrotom dużej depresji.
• Leczenie zaburzeń lękowych uogólnionych (GAD).
• Leczenie fobii społecznej.
• Leczenie lęku napadowego (z agorafobią lub bez).

Lek przeznaczony jest do stosowania u dorosłych.

Skład i postać leku

• Substancja czynna: wenlafaksyna (w postaci chlorowodorku). Kapsułka Faxigen XL 150 mg zawiera 169,71 mg wenlafaksyny chlorowodorku, co odpowiada 150 mg wenlafaksyny.
• Postać: kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde. Dostępne moce: 37,5 mg, 75 mg, 150 mg.
• Wygląd 150 mg: kapsułki szkarłatne, nieprzezroczyste, z nadrukiem „VEN” na wieczku i „150” na korpusie.
• Charakter pomocniczy: produkt „wolny od sodu” (mniej niż 23 mg sodu na kapsułkę).

Granulki z kapsułek uwalniają substancję stopniowo; nierozpuszczalne resztki mogą być widoczne w stolcu – to zjawisko jest oczekiwane.

Dawkowanie i sposób stosowania

Stosuj raz na dobę podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze. Kapsułki połykać w całości – nie otwierać, nie kruszyć, nie żuć i nie rozpuszczać. O dawce decyduje lekarz i zwykle stosuje się najmniejszą skuteczną dawkę.

• Duża depresja: zwykle początkowo 75 mg raz/dobę; przy braku efektu rozważa się stopniowe zwiększanie (maksymalnie do 375 mg/dobę).
• GAD (lęk uogólniony): zwykle 75 mg raz/dobę; w razie potrzeby zwiększanie dawki (do 225 mg/dobę).
• Fobia społeczna: najczęściej 75 mg raz/dobę; większe dawki nie zawsze przynoszą dodatkową korzyść; u części pacjentów rozważa się zwiększanie do 225 mg/dobę.
• Lęk napadowy: zwykle 37,5 mg raz/dobę przez 7 dni, następnie 75 mg raz/dobę; w razie potrzeby stopniowe zwiększanie do 225 mg/dobę.
• Pacjenci w podeszłym wieku: bez rutynowej modyfikacji dawki, ale ostrożna titracja i czujna obserwacja.
• Zaburzenia wątroby: zwykle konieczne zmniejszenie dawki (około 50%); w ciężkich zaburzeniach – większa redukcja i ostrożność.
• Zaburzenia nerek: GFR 30–70 ml/min – ostrożnie; GFR <30 ml/min lub hemodializa – dawkę zmniejszyć o ok. 50%.
• Dzieci i młodzież <18 lat: nie zaleca się stosowania.

Przestawianie z wenlafaksyny o natychmiastowym uwalnianiu na postać XL można wykonać w równoważnej dawce dobowej (np. 37,5 mg dwa razy/dobę → 75 mg XL raz/dobę); szczegóły ustala lekarz.

Nie przerywaj leczenia nagle i nie zmieniaj dawki samodzielnie.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na wenlafaksynę lub którykolwiek składnik leku.
• Jednoczesne stosowanie z inhibitorami MAO (w tym nieodwracalnymi) lub zbyt krótka przerwa między terapiami – ryzyko zespołu serotoninowego.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych – największe na początku leczenia i po zmianach dawki; konieczna uważna obserwacja.
• Zespół serotoninowy – gorączka, sztywność mięśni, pobudzenie/splątanie, biegunka; ryzyko rośnie przy łączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi lub z IMAO.
• Ciśnienie tętnicze i tętno: możliwe zwiększenie (zależne od dawki). Mierz ciśnienie, szczególnie po rozpoczęciu i zwiększeniach dawki; unormuj istniejące nadciśnienie przed terapią.
• Serce i repolaryzacja komór w EKG: zgłaszano wydłużenie repolaryzacji i groźne zaburzenia rytmu (w tym „torsade de pointes”), zwłaszcza po przedawkowaniu lub u osób z czynnikami ryzyka – rozważ EKG u pacjentów obciążonych kardiologicznie.
• Drgawki, mania/hipomania, akatyzja – w razie wystąpienia objawów przerwać lub zmodyfikować leczenie.
• Hiponatremia/SIADH – częściej u osób starszych, odwodnionych lub na diuretykach; zgłaszaj bóle głowy, splątanie, drgawki.
• Krwawienia (wybroczyny, krwawienia z przewodu pokarmowego/dróg rodnych; również zwiększenie ryzyka krwotoku poporodowego) – ostrożnie z NLPZ/ASA, lekami przeciwpłytkowymi i przeciwzakrzepowymi.
• Wzrost cholesterolu – przy długotrwałej terapii wskazana okresowa kontrola.
• Mydriasis/jaskra z wąskim kątem – możliwość wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego.
• Suchość w ustach (często) – zwiększa ryzyko próchnicy; dbaj o higienę jamy ustnej.
• Cukrzyca: możliwe zmiany glikemii – może wymagać korekty leczenia przeciwcukrzycowego.
• Alkohol: nie zaleca się – nasila działanie na ośrodkowy układ nerwowy i zwiększa ryzyko działań niepożądanych.

Zawsze poinformuj lekarza o wszystkich chorobach współistniejących oraz lekach (również ziołowych i bez recepty).

Interakcje z innymi lekami

Bezwzględnie przeciwwskazane: jednoczesne stosowanie z IMAO (także moklobemid, linezolid) – ryzyko zespołu serotoninowego; wymagane odpowiednie przerwy między terapiami.

Inne leki serotoninergiczne (SSRI/SNRI, TLPD, tryptany, lit, fentanyl, tramadol, dekstrometorfan, pochodne amfetaminy, tryptofan, ziele dziurawca) – zwiększenie ryzyka zespołu serotoninowego; łączenie tylko z wyraźnych wskazań i pod ścisłym nadzorem.

Leki wydłużające repolaryzację komór w EKG (m.in. część leków przeciwarytmicznych, przeciwpsychotycznych, makrolidów, chinolonów, leków przeciwhistaminowych) – zwiększenie ryzyka groźnych arytmii; unikać skojarzeń.

Silne inhibitory CYP3A4 (np. itrakonazol, ketokonazol, klarytromycyna, werapamil/diltiazem, inhibitory proteazy) – mogą zwiększać stężenie wenlafaksyny/ODV; konieczna ostrożność.

Warfaryna i inne leki wpływające na krzepnięcie/płytki (przeciwpłytkowe, NLPZ/ASA) – zwiększenie skłonności do krwawień; przy warfarynie zaleca się kontrolę INR przy zmianach terapii.

Metoprolol – wenlafaksyna może zwiększać jego stężenie w osoczu; monitoruj działanie kliniczne.

Inne leki działające na OUN (benzodiazepiny, opioidy, leki przeciwhistaminowe o działaniu sedującym) oraz alkohol – możliwe nasilenie senności i zaburzeń koordynacji.

Łączenie leków zawsze konsultuj z lekarzem lub farmaceutą.

Ciąża, karmienie piersią i płodność

• Ciąża: stosować wyłącznie, gdy korzyści przeważają ryzyko. Ekspozycja pod koniec ciąży może wiązać się z zaburzeniami adaptacyjnymi u noworodka (problemy z oddychaniem/karmieniem, drżenia, pobudliwość) oraz potencjalnym ryzykiem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka; SSRI/SNRI mogą zwiększać ryzyko krwotoku poporodowego.
• Karmienie piersią: wenlafaksyna i aktywny metabolit przenikają do mleka; decyzja o kontynuacji karmienia vs. leczenia wymaga indywidualnej oceny ryzyka i korzyści.
• Płodność: w badaniach na zwierzętach obserwowano wpływ metabolitu na płodność; znaczenie kliniczne u ludzi niepewne.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn

Lek może powodować senność, zawroty głowy i zaburzenia koncentracji. Do czasu poznania indywidualnej reakcji organizmu unikaj prowadzenia i obsługi maszyn.

Przedawkowanie, pominięcie dawki, odstawianie

Przedawkowanie

Najczęściej: tachykardia, zaburzenia świadomości (od senności po śpiączkę), drgawki, wymioty; możliwe zaburzenia rytmu serca i wydłużenie repolaryzacji w EKG. Opisywano ciężkie przypadki, zwłaszcza w skojarzeniu z alkoholem i innymi lekami. Pilna pomoc medyczna; leczenie objawowe, monitorowanie parametrów życiowych. Brak swoistej odtrutki.

Pominięcie dawki

Jeśli przypomnisz sobie tego samego dnia – przyjmij kapsułkę. Jeśli zorientujesz się następnego dnia – opuść dawkę i wróć do zwykłego schematu. Nie stosuj dawki podwójnej.

Odstawianie

Po nagłym przerwaniu częste są objawy odstawienne (zawroty, zaburzenia czucia „mrowienia”, intensywne sny/bezsenność, niepokój, nudności, drżenia, bóle głowy). Zwykle ustępują samoistnie, jednak u części osób mogą być nasilone i dłuższe. Dawkę zmniejsza się stopniowo przez co najmniej 1–2 tygodnie, niekiedy dłużej – zgodnie z zaleceniem lekarza.

Możliwe działania niepożądane

Bardzo często/często: nudności, suchość w ustach, pocenie się (także nocne), ból głowy, zawroty głowy, senność lub bezsenność, niepokój, nietypowe sny; drżenia, parestezje; ziewanie; dolegliwości żołądkowo-jelitowe (zaparcia, biegunka, wymioty, ból brzucha, niestrawność); kołatania serca, uderzenia gorąca; zmęczenie.

Inne zgłaszane: hiponatremia/SIADH, zaburzenia rytmu serca u predysponowanych, wzrost enzymów wątrobowych/zapalenie wątroby, krwawienia (w tym z przewodu pokarmowego), akatyzja, pobudzenie, omdlenia; objawy zespołu serotoninowego; objawy po nagłym odstawieniu – patrz wyżej.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Przechowywanie

Przechowuj lek w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w oryginalnym opakowaniu. Chroń przed wilgocią. Nie stosuj po upływie terminu ważności. Niewykorzystanych kapsułek nie wyrzucaj do kanalizacji – zapytaj farmaceutę o bezpieczną utylizację.

Jak uzyskać e-receptę na Faxigen XL 150 mg w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl
Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny
Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie
Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem
Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania

Najczęściej zadawane pytania

Podsumowanie

Faxigen XL 150 mg (wenlafaksyna) to lek z grupy SNRI stosowany u dorosłych w depresji i zaburzeniach lękowych, który poprzez zwiększenie aktywności serotoninergicznej i noradrenergicznej pomaga ustabilizować nastrój i zmniejszyć lęk. Wymaga czujności pod kątem ciśnienia tętniczego, interakcji (IMAO, leki serotoninergiczne, leki wydłużające repolaryzację komór w EKG) oraz stopniowego odstawiania, aby ograniczyć objawy z odstawienia.

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.