Alventa – e-Recepta Online, Skład, Skutki Uboczne, Ostrzeżenia

Czym jest Alventa i jak działa?

Alventa to kapsułki o przedłużonym uwalnianiu zawierające wenlafaksynę – lek przeciwdepresyjny z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Zwiększając dostępność tych neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym, wenlafaksyna łagodzi objawy depresji i zaburzeń lękowych (m.in. lęk uogólniony, fobia społeczna, lęk napadowy). Postać o przedłużonym uwalnianiu umożliwia przyjmowanie raz na dobę i stabilniejsze działanie w ciągu dnia.

Wskazania do stosowania

• Leczenie epizodów dużej depresji u dorosłych oraz zapobieganie nawrotom po uzyskaniu poprawy.
• Uogólnione zaburzenia lękowe.
• Fobia społeczna.
• Lęk napadowy (z agorafobią lub bez).

Skład, postać i opakowanie

Alventa jest dostępna w kapsułkach o przedłużonym uwalnianiu w trzech mocach: 37,5 mg, 75 mg i 150 mg wenlafaksyny (w postaci chlorowodorku). Kapsułki zawierają białe peletki i należy je połykać w całości.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sacharoza – ok. 32,5 mg w kapsułce 37,5 mg, 65 mg w 75 mg i 130 mg w 150 mg. Osoby z rzadkimi zaburzeniami tolerancji cukrów powinny skonsultować stosowanie z lekarzem.

Dawkowanie i sposób przyjmowania

Lek przyjmuje się raz na dobę, najlepiej podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze. Kapsułek nie wolno otwierać, kruszyć, żuć ani rozpuszczać. Ostateczne dawkowanie zawsze ustala lekarz, poniżej przedstawiono najczęściej stosowane schematy u dorosłych.

Zalecane dawki u dorosłych

• Epizod dużej depresji: zwykle 75 mg raz na dobę. Jeżeli odpowiedź jest niewystarczająca, dawkę można zwiększać stopniowo (zwykle co ok. 2 tygodnie), nawet do 375 mg na dobę.
• Uogólnione zaburzenia lękowe: zwykle 75 mg raz na dobę, z możliwością stopniowego zwiększania do 225 mg na dobę.
• Fobia społeczna: najczęściej 75 mg raz na dobę. W przypadku braku poprawy można rozważyć zwiększanie do 225 mg na dobę.
• Lęk napadowy: przez pierwszy tydzień 37,5 mg raz na dobę, następnie 75 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać do 225 mg na dobę.

Grupy szczególne

• Osoby w podeszłym wieku: zasadniczo bez konieczności modyfikacji dawki tylko ze względu na wiek, ale dawkę zwiększa się ostrożnie; preferowana jest najmniejsza skuteczna dawka.
• Zaburzenia czynności wątroby: w łagodnych i umiarkowanych zaburzeniach zwykle zmniejsza się dawkę o ok. 50%; w ciężkich – konieczna większa redukcja i ścisła kontrola.
• Zaburzenia czynności nerek: przy GFR 30–70 ml/min – na ogół bez zmiany dawki (zachować ostrożność); przy GFR <30 ml/min oraz u chorych dializowanych – zmniejsza się dawkę o ok. 50%.
• Dzieci i młodzież <18 lat: nie zaleca się stosowania.

Pominięcie dawki i przedawkowanie

• Pominięta dawka: jeśli przypomnisz sobie tego samego dnia – przyjmij możliwie szybko; jeśli zbliża się pora kolejnej dawki, pomiń zaległą i wróć do zwykłego schematu. Nie stosuj dawek podwójnych.
• Przedawkowanie: stan wymagający pilnej pomocy medycznej. Mogą wystąpić zaburzenia świadomości (od senności do śpiączki), napady drgawkowe, wymioty, zaburzenia widzenia, przyspieszenie akcji serca oraz zaburzenia rytmu serca (wydłużenie odcinka QT w EKG). Leczenie jest objawowe i podtrzymujące.

Odstawianie leku

Nie należy przerywać terapii nagle. Dawki zmniejsza się stopniowo przez co najmniej 1–2 tygodnie, a w razie potrzeby dłużej. Zbyt szybkie odstawienie może wywołać m.in. zawroty głowy, parestezje (mrowienia), zaburzenia snu i żywe sny, niepokój lub lęk, nudności, drżenie, ból głowy, zaburzenia widzenia oraz wahania ciśnienia. Jeśli objawy są nasilone, lekarz może na krótko powrócić do poprzedniej dawki i zaplanować wolniejszą redukcję.

Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na wenlafaksynę lub którykolwiek składnik leku.
• Jednoczesne stosowanie z nieodwracalnymi inhibitorami MAO oraz okres 14 dni po ich odstawieniu. Po odstawieniu wenlafaksyny należy odczekać co najmniej 7 dni do włączenia nieodwracalnego inhibitora MAO.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

• Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych: najwyższe na początku leczenia i po zmianie dawki; konieczna ścisła obserwacja kliniczna, zwłaszcza u młodych dorosłych i osób z takim wywiadem.
• Zespół serotoninowy: możliwy zwłaszcza przy łączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi (np. SSRI/SNRI, tryptany, tramadol, lit, preparaty dziurawca) lub IMAO/linezolidem. W razie podejrzenia – pilny kontakt z lekarzem.
• Ciśnienie tętnicze i tętno: lek może zwiększać ciśnienie w sposób zależny od dawki i przyspieszać akcję serca – wskazane regularne pomiary, nadciśnienie należy kontrolować przed rozpoczęciem terapii.
• Choroby serca oraz zaburzenia rytmu: opisywano wydłużenie odcinka QT w EKG, częstoskurcz komorowy (w tym torsade de pointes) i inne arytmie – szczególnie po przedawkowaniu lub u pacjentów z czynnikami ryzyka. Rozważyć stosunek korzyści do ryzyka u chorych z grupy ryzyka i wyrównać niedobory potasu/magnezu przed leczeniem.
• Drgawki: w razie napadu leczenie należy przerwać; ostrożność u chorych na padaczkę.
• Hiponatremia/SIADH: częściej u osób w podeszłym wieku, odwodnionych lub przy diuretykach.
• Krwawienia: SNRI mogą zwiększać skłonność do krwawień skórnych i z błon śluzowych; ostrożność przy jednoczesnych lekach przeciwpłytkowych/przeciwkrzepliwych i NLPZ. Leki z tej grupy zwiększają także ryzyko krwotoku poporodowego.
• Wzrost stężenia cholesterolu: przy dłuższym leczeniu rozważyć okresowe badania.
• Akatyzja (niepokój psychoruchowy): zwykle w pierwszych tygodniach; zwiększanie dawki może nasilać objawy.
• Suchość w ustach: częsta; może sprzyjać próchnicy.
• Cukrzyca: możliwe zmiany kontroli glikemii – czasem potrzeba korekty leczenia przeciwcukrzycowego.
• Badania przesiewowe moczu: możliwe fałszywie dodatnie testy na fencyklidynę i amfetaminę; testy potwierdzające rozstrzygają wątpliwości.
• Zawartość sacharozy: istotna u pacjentów z dziedzicznymi zaburzeniami metabolizmu węglowodanów; przeciwwskazana przy niektórych rzadkich wrodzonych zaburzeniach trawienia cukrów.

Interakcje z innymi lekami

Przed rozpoczęciem leczenia poinformuj lekarza o wszystkich stosowanych lekach (również bez recepty i ziołowych). Najważniejsze interakcje:

• IMAO (moklobemid, linezolid, błękit metylenowy; a także nieodwracalne IMAO): przeciwwskazane jednoczesne stosowanie; wymagane odpowiednie odstępy czasowe.
• Leki serotoninergiczne: SSRI/SNRI, trójpierścieniowe przeciwdepresyjne, tryptany, lit, pochodne amfetaminy, opioidy (buprenorfina, fentanyl, tramadol, metadon, tapentadol, petydyna, pentazocyna), dekstrometorfan, tryptofan, preparaty z dziurawcem – ryzyko zespołu serotoninowego.
• Leki wydłużające odcinek QT w EKG: m.in. przeciwarytmiczne klasy IA/III (chinidyna, amiodaron, sotalol, dofetylid), niektóre przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna), antybiotyki makrolidowe i chinolonowe (np. erytromycyna, moksyfloksacyna), część leków przeciwhistaminowych – unikać takich skojarzeń, jeśli to możliwe.
• Silne inhibitory CYP3A4: itrakonazol, ketokonazol, worykonazol, posakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, wybrane leki antyretrowirusowe – mogą zwiększać stężenie wenlafaksyny i jej metabolitu.
• Haloperydol, rysperydon, imipramina, metoprolol: możliwe zmiany ekspozycji – wymagana kontrola kliniczna.
• Etanol (alkohol): nie zaleca się spożywania podczas terapii.

Ciąża, karmienie i płodność

Ciąża: stosowanie wymaga oceny korzyści i ryzyka. Leki z grupy SSRI/SNRI stosowane pod koniec ciąży wiązano ze zwiększonym ryzykiem przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka oraz z objawami adaptacyjnymi u dziecka (trudności w oddychaniu, karmieniu, pobudzenie). Zwiększa się także ryzyko krwotoku poporodowego u matki.

Karmienie piersią: wenlafaksyna przenika do mleka kobiecego; lekarz może zalecić przerwanie karmienia lub wybór innego leczenia.

Płodność: brak dowodów na trwały niekorzystny wpływ, choć w trakcie leczenia mogą występować zaburzenia funkcji seksualnych.

Prowadzenie pojazdów

Do czasu poznania indywidualnej reakcji na lek nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. Wenlafaksyna może powodować zawroty głowy, senność i zaburzenia widzenia.

Przechowywanie

• Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• Przechowywać w oryginalnym opakowaniu; chronić przed wilgocią.
• Nie stosować po upływie terminu ważności wskazanego na opakowaniu.

Możliwe działania niepożądane

Najczęściej (zwłaszcza na początku leczenia) obserwuje się: nudności, bóle głowy, zaburzenia snu (bezsenność lub senność), zawroty głowy, suchość w ustach, zwiększoną potliwość, zaparcia lub biegunkę, zmniejszenie łaknienia, niepokój oraz zaburzenia seksualne. Mogą wystąpić także wzrost ciśnienia tętniczego i przyspieszenie tętna, wysypki skórne, parestezje, drżenia, kołatania serca. Rzadziej: napady drgawkowe, hiponatremia, zaburzenia widzenia, krwawienia z błon śluzowych i skóry, zaburzenia rytmu serca (w tym wydłużenie odcinka QT w EKG), ciężkie reakcje nadwrażliwości. W razie kołatań serca, omdleń, nasilonych wysypek pęcherzowych czy objawów sugerujących zespół serotoninowy należy pilnie skontaktować się z lekarzem.

UWAGA: W przypadku wystąpienia wszelkich alarmujących objawów należy skonsultować się z lekarzem!

Jak uzyskać e-receptę na Alventa w NetMedika.pl

Krok 1: Wejdź na NetMedika.pl

Na stronie głównej wybierz „E-recepta”, aby przejść do formularza rejestracji na konsultację. Następnie wpisz nazwę wnioskowanego leku.

Krok 2: Wypełnij krótki formularz medyczny

Udziel odpowiedzi na pytania dotyczące Twojego aktualnego stanu zdrowia, obciążeń chorobowych, przebytych chorób, zabiegów operacyjnych, przyjmowanych leków oraz ewentualnych alergii. Jeśli posiadasz aktualne wyniki badań, możesz je również podać w formularzu.

Krok 3: Opłać zamówienie

Po uzupełnieniu formularza przejdź do płatności online – dostępne są szybki przelew, BLIK i karta. Koszt e-konsultacji to około 49 zł.

Krok 4: Oczekuj kontaktu z lekarzem

Lekarz przeanalizuje formularz i skontaktuje się telefonicznie lub przez bezpieczny czat online w celu przeprowadzenia konsultacji.

Przypominamy, że to konsultacja lekarska jest przedmiotem usługi i lekarz może odmówić wystawienia recepty, jeżeli stwierdzi wszelkie przeciwwskazania.

Najczęściej zadawane pytania

Podsumowanie

Alventa (wenlafaksyna o przedłużonym uwalnianiu) jest skuteczną opcją terapeutyczną w leczeniu depresji oraz wybranych zaburzeń lękowych u dorosłych. Jednodawkowy schemat ułatwia regularne stosowanie, a działanie obejmuje zarówno objawy nastroju, jak i lęku. Bezpieczeństwo terapii wymaga indywidualnego doboru dawki, czujności na interakcje oraz stopniowego odstawiania leku.

Materiał ma edukacyjno-informacyjny charakter i nie zastępuje porady lekarskiej. O wystawieniu e recepty decyduje lekarz po analizie wywiadu i przeciwwskazań – lekarz może odmówić, jeśli uzna, że lek nie jest dla Ciebie bezpieczny. W przypadku niektórych leków konieczne jest okazanie dokumentacji medycznej (np. wcześniejszych recept, wyników badań, karty informacyjnej) potwierdzającej wskazania lub dotychczasowe stosowanie – jej brak może skutkować odmową wystawienia recepty.