Tenofovir disoproxil Aurovitas 245 mg

Czym jest Tenofovir disoproxil Aurovitas i jak działa?

Tenofovir disoproxil Aurovitas to lek zawierający substancję czynną tenofowir dizoproksyl (w postaci fumaranu), należącą do grupy nukleotydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI). Mechanizm działania polega na hamowaniu enzymów niezbędnych do replikacji wirusów: odwrotnej transkryptazy HIV oraz polimerazy DNA wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). W rezultacie lek zmniejsza namnażanie się wirusów, co prowadzi do obniżenia wiremii i spowolnienia postępu choroby. W leczeniu HIV tenofowir jest stosowany zawsze w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi.

Wskazania

Tenofovir disoproxil Aurovitas jest przeznaczony do: leczenia zakażenia HIV‑1 u dorosłych oraz u młodzieży w wieku od 12 do mniej niż 18 lat o masie ciała co najmniej 35 kg (u pacjentów uprzednio leczonych lekami, których skuteczność zmalała z powodu oporności lub działań niepożądanych); leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B (HBV) u dorosłych oraz młodzieży w wieku 12–<18 lat o masie ciała co najmniej 35 kg.

Podstawowe zasady stosowania

Zalecana dawka dla dorosłych oraz dla młodzieży spełniającej kryteria wagowe to jedna tabletka (245 mg) raz na dobę, przyjmowana z jedzeniem (posiłek lub przekąska). Tabletki należy połykać w całości; w przypadku trudności z połykaniem można rozkruszyć tabletkę i wymieszać proszek z około 100 ml wody lub soku (pomarańczowego lub winogronowego) i natychmiast wypić. Nie należy samodzielnie zmieniać dawki ani częstotliwości przyjmowania — wszelkie modyfikacje powinien zalecić lekarz. W przypadku zaburzeń czynności nerek lekarz może zalecić rzadziej stosowaną dawkę lub dodatkowe badania kontrolne.

Przeciwwskazania i środki ostrożności

Leku nie należy stosować u osób uczulonych na tenofowir dizoproksyl lub którykolwiek ze składników preparatu. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować lekarza o przebytej chorobie nerek, schorzeniach wątroby, osteoporozie, wcześniejszych złamaniach oraz o wszelkich innych przewlekłych schorzeniach.

Tenofowir może wpływać niekorzystnie na czynność nerek — dlatego u pacjentów z zaburzeniami nerek konieczne są badania kontrolne funkcji nerek przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia. Leku nie należy łączyć z innymi preparatami zawierającymi tenofowir dizoproksyl lub alafenamid tenofowiru, ani z adefowirem dipiwoksylem. Należy także ostrożnie stosować leki, które same mogą uszkadzać nerki (np. aminoglikozydy, niektóre leki przeciwwirusowe, amfoterycyna B, niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne).

Specjalne grupy pacjentów

Młodzież: tabletki są odpowiednie dla młodzieży 12–<18 lat o masie ciała co najmniej 35 kg; nie zaleca się stosowania u dzieci młodszych niż 12 lat. Pacjenci powyżej 65. roku życia powinni konsultować terapię z lekarzem — brak jest rozległych badań u tej grupy wiekowej.

Ciąża i karmienie piersią

Przed zastosowaniem leku w okresie ciąży należy omówić korzyści i ryzyko z lekarzem. Stosowanie w ciąży jest możliwe jedynie po dokładnej ocenie korzyści i potencjalnego zagrożenia dla matki i dziecka. Kobiety zakażone wirusem HIV nie powinny karmić piersią, ponieważ wirus może być przenoszony przez mleko matki. W sytuacji zakażenia HBV decyzja o karmieniu powinna być podjęta po konsultacji z lekarzem i w zależności od stosowanych środków zapobiegających przekazaniu HBV noworodkowi.

Interakcje z innymi lekami

Nie wolno jednocześnie stosować preparatów zawierających tenofowir dizoproksyl lub alafenamid tenofowiru oraz adefowiru dipiwoksylu. Przyjmowanie tenofoviru z innymi lekami nefrotoksycznymi zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek; jeśli jednoczasowa terapia jest nieunikniona, konieczna jest ścisła kontrola czynności nerek. Jednoczesne stosowanie z dydanozyną może zwiększać stężenie dydanozyny i powodować ciężkie działania niepożądane; lekarz rozważy zasadność takiej kombinacji. Ponadto należy poinformować lekarza o planowanym stosowaniu leków przeciwwirusowych (np. ledipaswir/sofosbuwir), immunosupresyjnych (np. takrolimus) oraz o przyjmowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Najważniejsze działania niepożądane

Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych należą biegunka, nudności, wymioty, zawroty głowy, wysypka oraz ogólne osłabienie. W badaniach laboratoryjnych mogą wystąpić obniżenie stężenia fosforanów we krwi, zaburzenia czynności wątroby, wzrost kreatyniny oraz zmiany elektrolitowe.

W rzadkich, ale poważnych przypadkach może dojść do uszkodzenia komórek kanalików nerkowych, zapalenia nerek, niewydolności nerek, rozmiękania kości (osteomalacja) i złamań, zapalenia trzustki oraz kwasicy mleczanowej — stanów wymagających natychmiastowej konsultacji z lekarzem. Należy niezwłocznie zgłosić lekarzowi objawy takie jak nasilone bóle mięśni, osłabienie, nasilone bóle kostne, nasilone zmęczenie, objawy sugerujące zapalenie wątroby (nudności, żółtaczka, ból brzucha) oraz objawy kwasicy mleczanowej (głębokie, szybkie oddychanie, senność, nudności, wymioty, ból brzucha).

Monitorowanie podczas leczenia

Przed rozpoczęciem i w trakcie terapii lekarz może zlecić badania oceniające czynność nerek (m.in. kreatynina surowicy, eGFR), stężenia elektrolitów (fosforany, potas), próby wątrobowe oraz badania oceniające parametry metaboliczne (stężenie lipidów, glukozy). U pacjentów z przewlekłym HBV należy monitorować status wirusologiczny i czynność wątroby przez kilka miesięcy po przerwaniu terapii, ponieważ odstawienie leku może prowadzić do zaostrzenia zapalenia wątroby.

Przerwanie leczenia

Nie należy przerywać stosowania leku bez konsultacji z lekarzem. Nagłe odstawienie może prowadzić do utraty kontroli nad zakażeniem oraz do zaostrzenia zapalenia wątroby u pacjentów z HBV. Każde przerwanie terapii powinno odbywać się pod nadzorem medycznym i wiązać się z zaplanowanym monitorowaniem parametrów wątrobowych i wirusologicznych.

Jak przechowywać lek

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie wyrzucać leków do kanalizacji ani do odpadów domowych; zapytać farmaceutę o właściwy sposób utylizacji.

Recepta online na Tenofovir disoproxil Aurovitas

Tenofovir disoproxil Aurovitas to lek wydawany na receptę. W warunkach telemedycznych możliwe jest uzyskanie recepty online po konsultacji z lekarzem prowadzącym, który oceni wskazania, przeciwwskazania i potrzebę monitorowania. W trakcie takiej konsultacji lekarz omówi dawkowanie, konieczność badań kontrolnych oraz sposób postępowania przy ewentualnych działaniach niepożądanych. Należy pamiętać, że decyzja o wystawieniu recepty, także w formie elektronicznej, zawsze zależy od oceny medycznej i historii choroby pacjenta.

Najważniejsze zalecenia dla pacjenta

Przyjmuj lek regularnie o stałej porze dnia, zawsze z jedzeniem; nie pomijaj dawek — jeśli upłynęło mniej niż 12 godzin od zwykłej pory, przyjmij pominiętą dawkę natychmiast, jeśli więcej niż 12 godzin, pomiń i kontynuuj zgodnie z planem. W razie wymiotów w ciągu 1 godziny od przyjęcia dawki należy przyjąć kolejną tabletkę. W przypadku jednorazowego przyjęcia zbyt dużej liczby tabletek skontaktuj się natychmiast z lekarzem lub oddziałem ratunkowym.

Kontakt z zespołem medycznym

Wszystkie niepokojące objawy, nowe dolegliwości lub podejrzenie działań niepożądanych należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu lub farmaceucie. Regularne wizyty kontrolne i badania laboratoryjne są kluczowe dla bezpiecznego i skutecznego stosowania leku.

FAQ

Czy Tenofovir disoproxil Aurovitas wyleczy zakażenie HIV?

Nie. Lek hamuje replikację wirusa, zmniejsza wiremię i pomaga kontrolować chorobę, ale nie eliminuje zakażenia HIV. Leczenie jest zwykle długoterminowe i wymaga stosowania kilku leków przeciwretrowirusowych w skojarzeniu.

Czy lek zapobiega przenoszeniu HBV lub HIV na inne osoby?

Stosowanie leku może obniżyć stężenie wirusa, ale nie eliminuje ryzyka przeniesienia. Należy stosować środki zapobiegawcze, takie jak bezpieczny seks oraz ostrożność w kontaktach z krwią. W przypadku HBV i HIV zalecane jest omówienie z lekarzem strategii zmniejszania ryzyka transmisji.

Jakie badania są potrzebne przed i w trakcie terapii?

Typowo wykonuje się badania oceniające czynność nerek (kreatynina, eGFR), próby wątrobowe, stężenia elektrolitów oraz badania wirusologiczne. Lekarz zleci częstotliwość badań w zależności od stanu pacjenta i współistniejących schorzeń.

Co zrobić, jeśli zapomnę przyjąć dawkę?

Jeśli minęło mniej niż 12 godzin od zwykłej pory, przyjmij zaległą dawkę jak najszybciej i kontynuuj leczenie o zwykłej porze. Jeśli upłynęło więcej niż 12 godzin, pomiń dawkę i nie stosuj dawki podwójnej.

Jak rozpoznać poważne działania niepożądane?

Objawy takie jak nasilone bóle mięśni, osłabienie, silne bóle kostne, problemy z oddawaniem moczu, nagłe pogorszenie czynności nerek, symptomy zapalenia wątroby (nudności, wymioty, żółtaczka) lub objawy kwasicy mleczanowej wymagają natychmiastowej konsultacji medycznej.

Czy mogę łączyć Tenofovir disoproxil Aurovitas z suplementami diety?

Przed rozpoczęciem jakiegokolwiek suplementu warto skonsultować się z lekarzem, szczególnie jeśli suplementy wpływają na nerki lub wątrobę. Informuj lekarza o wszystkich przyjmowanych preparatach, łącznie z lekami OTC i ziołowymi.